TEZA: Przesłankami zameldowania na pobyt stały jest zamieszkiwanie w konkretnym lokalu z zamiarem stałego w nim przebywania. Miejscem pobytu stałego konkretnej osoby jest lokal, w którym znajduje się jej centrum życiowe, a więc miejsce, gdzie skoncentrowane są jej sprawy rodzinne, osobiste i majątkowe.
STAN FAKTYCZNY
Waldemar W. wystąpił do prezydenta miasta z wnioskiem o zameldowanie na pobyt stały. Organ ten wydał decyzję pozytywną dla wnioskodawcy. Od powyższego rozstrzygnięcia Grażyna W. wniosła odwołanie do wojewody. Ten uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.
W wyniku ponownie przeprowadzonego postępowania prezydent miasta zameldował wnioskodawcę na pobyt stały. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia odwołał się do treści art. 9 ust. 2a i 2b oraz art. 6 ust. 1 ustawy z 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz.U. z 2006 r. nr 139, poz. 993 ze zm.) i wskazał, iż analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wykazała, że Waldemar W. przebywa w przedmiotowym lokalu mieszkalnym od 1990 roku. W wyniku przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego ustalono, iż wbrew twierdzeniom żony – Grażyny W., z którą pozostaje w konflikcie, nocuje w tym mieszkaniu, korzysta z niego w sposób stały, w nim też koncentrują się jego sprawy rodzinne, osobiste i majątkowe. Od tej decyzji Grażyna W. ponownie wniosła odwołanie. Wojewoda utrzymał zaskarżoną decyzję organu I instancji w mocy.
W skardze skierowanej do WSA skarżąca podniosła zarzut pozbawienia jej prawa do obrony poprzez niezasadne jej zdaniem oddalenie wniosków dowodowych. Podkreśliła, iż pomimo zgłoszenia wniosku o przesłuchanie w charakterze świadków dwóch osób nie zostały one przesłuchane. Sąd przyznał rację Grażynie W. dlatego uchylił decyzje organu I i II instancji.
Z UZASADNIENIA
Osoba, która przebywa w określonej miejscowości pod tym samym adresem dłużej niż trzy doby, jest obowiązana zameldować się na pobyt stały lub czasowy najpóźniej przed upływem czwartej doby, licząc od dnia przybycia. Pobytem stałym jest zamieszkiwanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania.
Przy zameldowaniu na pobyt stały lub czasowy trwający ponad trzy miesiące należy przedstawić potwierdzenie pobytu w mieszkaniu osoby zgłaszającej pobyt stały lub czasowy trwający ponad trzy miesiące, dokonane przez właściciela lub inny podmiot dysponujący tytułem prawnym do mieszkania oraz do wglądu dokument potwierdzający posiadanie do niego tytułu prawnego.
Zameldowanie służy wyłącznie celom ewidencyjnym i ma na celu potwierdzenie faktu pobytu. Czynność zameldowania ma potwierdzać istniejący stan faktyczny, a więc dana osoba powinna najpierw zamieszkać w danym lokalu, a następnie dokonać czynności zameldowania. W rozpoznawanej sprawie organy administracji uznały, iż zostały spełnione przesłanki do zameldowania Waldemara W. na pobyt stały. Oparły się jednak na niepełnym materiale dowodowym.
Skarżąca wnioskowała bowiem o przesłuchanie dodatkowych świadków. Powołani oni zostali na potwierdzenie istotnych okoliczności dla rozstrzygnięcia sprawy. Ich relacje miały dotyczyć tego, czy Waldemar W. faktycznie zamieszkiwał w spornym mieszkaniu. Mimo to organy administracji nie przeprowadziły zgłoszonych dowodów.
Organ administracji w każdej sprawie powinien dopuścić jako dowód wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, zaś żądanie strony przeprowadzenia dowodu należy uwzględnić, jeżeli przedmiotem dowodu jest okoliczność mająca znaczenie dla sprawy.
Odmowa przeprowadzenia dowodu jest dopuszczalna tylko wówczas, gdy dotyczy okoliczności już stwierdzonych innym dowodem.
Wyrok WSA w Łodzi z 18 marca 2009 r., III SA/Łd 458/08, Legalis