Kto podejmuje decyzję o wyborze metody konsolidacji? Którą z metod konsolidacji wybrać dla sporządzenia bilansu skonsolidowanego jednostki samorządu terytorialnego?
Metodę konsolidacji należy dostosować do sposobu sprawowania przez jednostkę samorządu terytorialnego kontroli nad jednostką kontrolowaną.
Decyzja w zakresie wyboru metody konsolidacji należy do wójta, burmistrza, prezydenta miast, zarządu powiatu lub województwa. Należy ją wyrazić w ustalonych przepisach wewnętrznych jednostki w sprawie sporządzania skonsolidowanego bilansu danej jednostki samorządu terytorialnego.
Wskazano na trzy możliwe do zastosowania metody konsolidacji informacji finansowych, a mianowicie:
• konsolidację metodą pełną - którą należy stosować w stosunku do jednostek zależnych,
• konsolidację metodą proporcjonalną - którą stosuje się do jednostek współzależnych niebędących spółkami, a więc związków komunalnych, spółdzielni, wspólnot mieszkaniowych,
• konsolidację metodą praw własności - która dotyczy danych finansowych jednostek stowarzyszonych lub spółek, w których jednostka dominująca (jednostka samorządu terytorialnego) ma nie mniej niż 50 proc. głosów w organie stanowiącym.
Najbardziej wskazaną metodą opracowania bilansu skonsolidowanego jednostki samorządu terytorialnego jest metoda pełna. Polega ona na sumowaniu, w pełnej wartości, poszczególnych pozycji bilansów jednostki dominującej i jednostek zależnych przy uwzględnieniu wzajemnych rozliczeń.
W pierwszej kolejności do bilansu jednostki samorządu terytorialnego, powinny zostać włączone w pełnej wartości dane z:
• bilansów jednostek budżetowych łącznie z gospodarstwami pomocniczymi tych jednostek, zakładów budżetowych, samorządowych publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz samorządowych instytucji kultury, jednoosobowych spółek handlowych i spółek, w których samorząd ma co najmniej 51 proc. udziałów.
Następnie, do bilansu skonsolidowanego jednostki samorządowej, należy wyłączyć również dane z bilansów samorządowych osób prawnych, np. wojewódzkich ośrodków ruchu drogowego. Na koniec trzeba dokonać korekt i wyłączeń określonych pozycji bilansowych.
PODSTAWA PRAWNA
• Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. nr 76, poz. 694 ze zm.).