Wobec trzech Greków, panów Kapetaniosa, Nikolopoulosa i Aggloupasa, zostało wszczęte postępowanie karne o kontrabandę. Pierwszy z mężczyzn miał posiadać nielegalnie importowane urządzenia elektroniczne, drugi z kolei miał nielegalnie sprowadzać do Grecji ropę, trzeci luksusowe samochody. Ostatecznie wszyscy trzej zostali uniewinnieni.
Niemniej w wyniku toczącego się równolegle postępowania administracyjnego na mężczyzn została nałożona kara finansowa. W postępowaniu odwoławczym wskazywali oni, że zostali już prawomocnie uniewinnieni w postępowaniu karnym. Sądy krajowe uznały jednak, że procedury są autonomiczne oraz że sąd administracyjny nie jest związany wyrokiem karnym.
W skardze do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka Grecy podnieśli, że ich prawo do domniemania niewinności zostało naruszone (art. 6 konwencji) oraz że w świetle zasady ne bis in idem (wynikającej z art. 4 protokołu 7 do konwencji) nie powinni ponieść podwójnej konsekwencji czynu.
W wyroku z 30 kwietnia 2015 r. trybunał przypomniał, że art. 4 protokołu 7 do konwencji ma zastosowanie wyłącznie do procedury karnej. Ze względu na surowość sankcji nałożonej na skarżących, która wynosiła trzykrotność opłaty, jaką ponieśliby przy zgłoszeniu towarów do oclenia, a maksymalnie jej dziesięciokrotność, należy uznać, że miała ona charakter karny, pomimo że ustawodawca krajowy zakwalifikował ją jako administracyjną. Sankcja administracyjna dotyczyła ściśle tego samego czynu (tych samych przedmiotów i tego samego okresu), który był wcześniej przedmiotem analizy sądów karnych.
ETPC zauważył jednak, że zasada ne bis in idem, zakaz karania dwa razy za ten sam czyn, nie zostałaby naruszona, gdyby sankcja pozbawienia wolności i finansowa była przewidziana w jednym postępowaniu. Trybunał podkreślił, że zarzut naruszenia konwencji nie byłby zasadny, gdyby sąd karny zawiesił postępowanie do czasu rozstrzygnięcia przez sąd administracyjny, a następnie, po nałożeniu przez Naczelny Sąd Administracyjny kary finansowej, postępowanie umorzył. Ponieważ nie miało to miejsca, doszło do naruszenia art. 4 protokołu 7 konwencji w stosunku do trzech skarżących.
W odniesieniu do skargi dotyczącej naruszenia art. 6 par. 2 konwencji, tj. prawa domniemania niewinności, strasburscy sędziowie przypomnieli, że jednym z jego założeń jest ochrona jednostki, która została uniewinniona w postępowaniu karnym lub wobec której zostało umorzone postępowanie, przed traktowaniem ze strony władz w sposób wskazujący na jej winę. W sprawie sądy administracyjne uznały, że skarżący dopuścili się kontrabandy, przestępstwa co do którego zostali wcześniej uniewinnieni w postępowaniu karnym. W konsekwencji doszło do naruszenia zasady domniemania niewinności.
Rozstrzygnięcie to potwierdza wcześniejsze orzecznictwo ETPC w odniesieniu do zakazu podwójnego karania za ten sam czyn (m.in. wyrok w sprawie Zolotukhin przeciwko Rosji, czy też Fischer przeciwko Austrii). Aby doszło do naruszenia zasady, muszą być spełnione przynajmniej dwa warunki. Odpowiedzialność administracyjna musi być na tyle surowa, że należy ją zakwalifikować jako karną, niezależnie od podziału narodowego na gałęzie prawa. Ponadto sprawy objęte postępowaniem administracyjnym i karnym muszą być tożsame, dotyczyć tych samych faktów i okoliczności.
W opisywanym wyroku ETPC potwierdza również podejście do zasady ne bis in idem prezentowane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w licznych wyrokach. ETPC przywołał nawet jedną z kluczowych spraw luksemburskich z zakresu ne bis in idem i zastosowania Karty Praw Podstawowych – sprawę Aklagaren konta Hans Akeberg Fransson (C-617/10). Jest to przykład coraz częstszego wzajemnego przenikania się obu europejskich systemów ochrony praw człowieka.