Trybunał Konstytucyjny orzekł, że kwestionowany przepis Kodeksu postępowania karnego w zakresie, w jakim nie określa wymienionego w nim terminu do wniesienia subsydiarnego aktu oskarżenia jako terminu zawitego, jest zgodny z konstytucją.
Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 55 § 1 Kodeksu postępowania karnego w zakresie, w jakim nie określa wymienionego w nim terminu do wniesienia subsydiarnego aktu oskarżenia jako terminu zawitego, jest zgodny z art. 2 konstytucji.
Zarzut Rzecznika Praw Obywatelskich odnosi się do jednego z warunków wniesienia subsydiarnego aktu oskarżenia, którym jest konieczność dochowania miesięcznego terminu od dnia doręczenia pokrzywdzonemu postanowienia o odmowie wszczęcia lub o umorzeniu postępowania. Z uwagi na prekluzyjny charakter tego terminu wniesienie subsydiarnego aktu oskarżenia z jego przekroczeniem - bez względu na przyczynę - pociąga za sobą utratę uprawnienia do skutecznego wniesienia aktu oskarżenia. Pokrzywdzony nie może żądać przywrócenia rozważanego terminu nawet wtedy, gdy nie był w stanie go dotrzymać z przyczyn od niego niezależnych.
Zobacz: TK: Obecność policjanta podczas rozmowy zatrzymanego z obrońcą jest niezgodna z konstytucją
W ocenie Trybunału, konstruując instytucję oskarżyciela subsydiarnego ustawodawca musiał w odpowiednich proporcjach zabezpieczyć interesy uprawnionego pokrzywdzonego i podejrzanego, gwarantując jednocześnie, że prawo prokuratora do dysponowania skargą w sprawach ściganych z oskarżenia publicznego nie stanie się iluzoryczne. Subsydiarny akt oskarżenia dotyczy przestępstw ściganych z oskarżenia publicznego, gdzie zasadą jest, że organami powołanymi do ścigania są organy prowadzące postępowanie przygotowawcze, a oskarżyciel publiczny jest obowiązany do wniesienia i popierania aktu oskarżenia. Ograniczenie wynikające z zaskarżonej regulacji stanowi zatem "zaporę" przed kierowaniem do sądu pozbawionych podstaw prawnych subsydiarnych aktów oskarżenia- podkreślił TK.
Zobacz: TK: Waloryzacja kwotowa emerytur zgodna z konstytucją
W opinii Trybunału, ustawodawca nie może także tracić z pola widzenia interesu podejrzanego, by subsydiarny akt oskarżenia nie stał się środkiem "nękania" domniemanego sprawcy. Kres temu kładzie nie tylko możliwość wykorzystania przez pokrzywdzonego wszystkich przysługujących mu środków w ramach przyznanego uprawnienia, ale także upływ czasu.
PS/źródło:TK
Zobacz także:
TK: Ograniczenie kwoty dodatku z tytułu samotnego wychowywania dziecka zgodne z konstytucją