Sąd Najwyższy podjął uchwałę w składzie siedmiu sędziów, w której orzekł, że umieszczenie osoby pozbawionej wolności w celi, w której na osadzonego przypada mniej niż 3 mkw. może stanowić wystarczającą przesłankę stwierdzenia naruszenia dóbr osobistych.

Sprawa dotyczy Sławomira S., który wystąpił przeciwko Skarbowi Państwa – Aresztowi Śledczemu w Łodzi o zadośćuczynienie za naruszenie dóbr osobistych, bowiem w celi, w której przebywał powierzchnia przypadająca na jedną osobę wynosiła mniej niż 3 mkw.

Zobacz: ETPC: Wyrok w sprawie więźnia z Polski

Sąd Najwyższy orzekł,że umieszczenie osoby pozbawionej wolności w celi o powierzchni przypadającej na osadzonego mniejszej niż 3 m2 może stanowić wystarczającą przesłankę stwierdzenia naruszenia jej dóbr osobistych.

Odpowiedzialność Skarbu Państwa na podstawie art. 448 k.c. za krzywdę wyrządzoną tym naruszeniem nie zależy od winy.

PS/źródło:Uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt III CZP 25/11).

Zobacz także:

Prawo więźnia do posiadania komputera w celi

Podkultura więzienna czyli jak wygląda drugie życie więźnia