W związku ze zbliżającym się okresem urlopowym Europejskie Centrum Konsumenckie przypomina zasady i normy prawne dotyczące coraz popularniejszych świadczeń typu timeshare.
Z roku na rok wzrasta zainteresowanie własnością wczasową timeshare. Wartość tej branży ocenia się obecnie na ponad 10,5 mln EUR.
Wskazuje ono na możliwość zawarcia umowy, w ramach której nabywcy przysługuje prawo do spędzania określonego czasu - jednego lub kilku tygodni w ciągu roku - w obiekcie wczasowym na przestrzeni co najmniej 3 lat.
W celu ochrony konsumentów nabywających tego typu usługę, Dyrektywa wprowadziła prawo konsumenta do otrzymania prospektu informacyjnego jeszcze przed podpisaniem umowy. Ponadto, aby zapobiec podpisywaniu umów pod wpływem chwili lub presją czasu, przyznaje konsumentowi prawo do namysłu w okresie co najmniej 10 dni od podpisania umowy. Wprowadzono również zakaz pobierania kaucji od nabywców.
Typowe umowy timesharingowe to umowy o wartości przynajmniej kilku tysięcy euro. To stosunkowo droga usługa, a przy takich wydatkach nie powinno podejmować się decyzji pochopnie czy nieświadomie.
Termin 10 dni na odstąpienie od umowy często nie wystarczał na wyplątanie się z powstałej skomplikowanej sytuacji.
Parlament Europejski podjął prace nad stworzeniem nowych przepisów, które wypełnią luki prawne oraz wprowadzą nowe produkty w praktyce już stosowane, a z powodu braku przepisów nie wystarczająco chronione. Celem ustawodawcy europejskiego było zwiększenie zaufania konsumentów do ofert wakacyjnych, polegających na korzystaniu z nieruchomości w oznaczonym czasie w ciągu roku oraz zapewnienie jednakowo wysokiego poziomu ochrony konsumentów w całej Europie.
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 stycznia 2009 r. rozszerza obowiązujące dotychczas przepisy i wprowadza pojęcie długoterminowego produktu wakacyjnego oraz możliwość wymiany i odsprzedaży praw w ramach timeshare. Dyrektywa skraca również minimalny czas trwania umowy z 3 lat do przynajmniej 1 roku. Przedsiębiorca został zobowiązany do dostarczenia pełnej informacji na temat oferty na piśmie jeszcze przed podpisaniem umowy.
Nowa Dyrektywa ma na celu zwiększenie ochrony konsumentów na rynku umów timesharingowych oraz umów o długoterminowy produkt wakacyjny, nakładając tym samym równe obowiązki po stronie sprzedawców tego typu produktów.
Po transpozycji przepisy Dyrektywy 2008/122/WE zaczną obowiązywać we wszystkich krajach UE od 23 lutego 2011 roku.
Pojęcie timeshare zostało wprowadzone Dyrektywą 94/47/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 1994 roku.
ECK/AS
Zobacz także: