W dniu 29 lipca 2009 roku Izba Karna Sądu Najwyższego wydała trzy postanowienia.
Postanowienie Sądu Najwyższego (sygn. akt I KZP 11/09).
Po rozpoznaniu zagadnienia prawnego
" Czy w świetle treści art. 282 § 1 k.p.k. list żelazny stanowi przeszkodę dla dokonania zatrzymania osoby, względem której go wydano, celem doprowadzenia jej do zakładu karnego, do odbycia orzeczonej wobec niej prawomocnie, jeszcze przed wydaniem listu żelaznego, kary pozbawienia wolności? "
Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały.
TEZA:
Zapewnienie oskarżonemu pozostawania na wolności – o którym mowa w art. 282 § 1 k.p.k. - odnosi się jedynie do postępowania, w związku z którym wydano list żelazny i w żadnym razie nie rozciąga się na inne postępowania, w szczególności w sprawach, w których nastąpiło prawomocne skazanie.
Postanowienie SN (sygn. akt I KZP 9/09).
Po rozpoznaniu zagadnienia prawnego
" Czy, z uwagi na wskazaną w art. 572 k.p.k. formę postanowienia, od zawartego w wyroku łącznym orzeczenia o umorzeniu postępowania służy zażalenie czy też apelacja? "
Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały.
TEZA:
Orzeczenie w przedmiocie wydania wyroku łącznego, w którym co do części spraw podlegających badaniu ustalono istnienie przesłanek decydujących o połączeniu wyroków, a co do innych – stwierdzono brak podstaw do objęcia ich wyrokiem łącznym, jest jednolitą konstrukcją procesową wyrażającą dwa różne aspekty oceny warunków do wydania wyroku łącznego i w konsekwencji powinno mieć postać wyroku ze wszystkimi tego następstwami, dotyczącymi również wnoszenia środków odwoławczych.
Postanowienie SN (sygn. akt I KZP 8/09).
Po rozpoznaniu zagadnienia prawnego
" Czy reguły postępowania z dobrem wyznaczające zakres tolerowanego ryzyka, które mogą być oceną zachowania i stanowić o jego zgodności lub niezgodności z prawem przy przestępstwie przekroczenia uprawnień lub niedopełnienia swoich obowiązków przez funkcjonariusza publicznego opisanego w art. 231 k.k. muszą być zgodne z regułami wynikającymi z zasady nullum crimen sine lege, art. 1 k.k.? "
Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały.
TEZA:
Zasada nullum crimen sine lege określa, że odpowiedzialność karną może ponieść tylko sprawca czynu zabronionego przez ustawę, nie zaś, że ustawa taka będzie zawierała opis każdego możliwego zachowania, które wyczerpuje znamiona tego czynu. Nie można zatem stawiać znaku równości pomiędzy sformułowaniem „czyn”, użytym w art. 1§1 k.k., a koniecznością stworzenia kompletnego ustawowego katalogu zachowań określających poszczególne czynności sprawcze realizujące znamiona typów czynów zabronionych.