W dniu 17 grudnia 2009 roku Sąd Najwyższy w skłądzie siedmiu sędziów wydał dwie uchwały. Jednej z nich nadał moc zasady prawnej.

Uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego (sygn. akt III PZP 2/09).


Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego stwierdzające w sentencji niezgodność z Konstytucją określonej wykładni aktu normatywnego, które nie powoduje utraty mocy obowiązującej przepisu, nie stanowi podstawy do wznowienia postępowania przewidzianej w art. 4011 k.p.c.
Sąd Najwyższy postanowił nadać uchwale moc zasady prawnej.

Uchwała składu 7 sędziów z 17.12.2009 r. (sygn. akt I UZP 7/09).




Ubezpieczeni urodzeni przed dniem 1 stycznia 1949 r., którzy po rozwiązaniu stosunku pracy do czasu złożenia wniosku o wcześniejszą emeryturę otrzymywali świadczenie przedemerytalne i w okresie jego pobierania zawarli umowę zlecenia, z tytułu której podlegali ubezpieczeniom społecznym, nie mogą być uznani za ubezpieczonych, którzy ostatnio, przed zgłoszeniem wniosku o emeryturę, byli pracownikami w rozumieniu art. 29 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jedn. tekst: Dz.U. z 2009 r., Nr 153, poz. 1227).