Zastraszona ofiara przemocy w rodzinie, nie będzie mogła samodzielnie zrezygnować ze ścigania sprawcy. Dochodzenie wstrzymać może tylko decyzja prokuratora lub sądu.
Do 1 sierpnia 2010 r. pokrzywdzeni pobiciem członkowie rodzin musieli sami zbierać dowody przeciwko swoim oprawcom, pisać akt oskarżenia i samodzielnie popierać go przed sądem. Dzisiaj jest to dużo prostsze. Wystarczy, że złożą wniosek o ściganie, a resztą muszą zająć się prokuratura i policja.
Wszystko dzięki temu, że znowelizowany kodeks karny przewiduje teraz dwa tryby ścigania przestępstwa polegającego na dokonaniu średniego lub lekkiego uszczerbku na zdrowiu. Pociągnięcie do odpowiedzialności karnej za umyślne bądź nieumyślne naruszenie czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia, które trwa nie dłużej niż 7 dni (często skutki pobić takie jak zasinienia, otarcia), odbywa się tak jak do tej pory z oskarżenia prywatnego. Wyjątkiem jest jednak sytuacja, kiedy pokrzywdzonym jest osoba najbliższa zamieszkująca wspólnie ze sprawcą. Wtedy ściganie przestępstwa następuje na jej wniosek składany do protokołu przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie.
Zmiana trybu ścigania niesie w tym przypadku daleko idące konsekwencje. Z chwilą jego złożenia postępowanie toczy się z urzędu, czyli niezależnie od woli pokrzywdzonego. Chociaż wniosek o ściganie może zostać cofnięty w postępowaniu przygotowawczym do czasu wniesienia aktu oskarżenia do sądu, a w postępowaniu sądowym do chwili odczytania aktu oskarżenia, to skuteczne wycofanie się ze ścigania sprawcy przemocy jest możliwe tylko za zgodą prokuratora lub sądu. Zanim ona zostanie wyrażona, prokurator lub sąd muszą zbadać, czy przemawia za tym przede wszystkim interes pokrzywdzonego. Prokurator nie powinien więc dopuścić do umorzenia postępowania, gdy okoliczności spawy wyraźnie przemawiają za tym, że pozostaje on pod presją sprawcy przemocy. W postępowaniu z oskarżenia prywatnego pokrzywdzony może doprowadzić do umorzenia postępowania praktycznie w każdym momencie. Musi też zbierać samodzielnie dowody i ponieść opłaty związane z wniesieniem aktu oskarżenia do sądu.
PODSTAWA PRAWNA
Ustawa z 10 czerwca 2010 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2010 r. nr 125, poz. 842).