TEZA: Uchwały podejmowane przez organy samorządowe muszą zawierać sformułowania jasne, uniemożliwiające stosowanie niedopuszczalnego i sprzecznego z prawem luzu interpretacyjnego.
STAN FAKTYCZNY
Uchwałą nr LVII/383/2010 Rada Miejska w Bełżycach zmieniła postanowienia regulaminu zbiorowego zaopatrzenia w wodę z wodociągu miejskiego oraz regulaminu zbiorowego odprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych. Podstawę prawną uchwały stanowił art. 19 ust. 1 i 2 ustawy z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz.U. z 2006 r. nr 123, poz. 858 z późn. zm.).
Zgodnie z brzmieniem par. 1 pkt 1 uchwały w przypadku stwierdzenia niesprawności przyrządów pomiarowych zakład dokonuje rozliczenia w oparciu o średnie zużycie wody z ostatnich trzech okresów obrachunkowych lub za cały okres poboru wody, jeżeli trwał on krócej. Równocześnie z pkt 3 tego paragrafu wynikało, że zakład pobiera opłatę w wysokości określonej odrębnymi przepisami za ponowne założenie plomb, na przyrządach pomiarowych, zaworach, korkach itp., które uległy uszkodzeniu z winy odbiorcy, a uszkodzenie tych plomb zostało zgłoszone odpowiednim służbom zakładu. Dodatkowo zgodnie z decyzją radych, jeżeli w wyniku nieprawidłowej eksploatacji przyłącza wodociągowego lub kanalizacyjnego, będącego własnością odbiorcy powstanie zagrożenie istotnego obniżenia poziomu świadczonych usług, zakład wzywa odbiorcę do niezwłocznego usunięcia przyczyn zagrożenia.
Z UZASADNIENIA
W ocenie organu nadzoru rada gminy, zmieniając postanowienia zbiorowego regulaminu zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków popełniła kilka błędów. Przede wszystkim określając zasady postępowania w przypadku nieprawidłowego działania wodomierza, organ stanowiący gminy zmodyfikował postanowienia rozporządzenia ministra budownictwa z 28 czerwca 2006 r. w sprawie określania taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryf oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków (Dz.U. nr 127, poz. 886 z późn. zm.). Oznacza to niedopuszczalne powtórzenie regulacji ustawowych bądź ich modyfikację przez przepisy prawa miejscowego. Niewłaściwe są również regulacje dotyczące pobierania opłat za założenie ponownej plomby. Zdaniem wojewody wprawdzie delegacja ustawowa w tym przypadku do wydania aktu prawa miejscowego ma charakter otwarty, nie oznacza to jednak, że rada gminy może nałożyć w drodze regulaminu na odbiorcę usług obowiązek uiszczania określonych opłat. Dodatkowo organ nadzoru podkreślił, że brak jest odrębnych przepisów o wysokości, o których mowa w uchwale rady gminy. Równocześnie zdaniem wojewody kwestia odpowiedzialności przedsiębiorstwa za szkody powstałe w związku z wstrzymaniem lub ograniczeniem świadczenia usług oraz postępowanie wobec odbiorcy zostały przekazane do regulacji umownej. Oznacza to, że nie należą one do materii regulaminu. Innymi słowy treść umowy pomiędzy odbiorcą usług a zakładem gospodarki komunalnej podlega rygorom prawa cywilnego, a podmiot zewnętrzny, jakim będzie w tym przypadku organ podejmujący uchwałę, nie ma podstaw prawnych, aby wpływać na treść umowy.
Rozstrzygnięcie wojewody lubelskiego z 8 czerwca 2010 r. NK.II.0911/203/10