Każdy agent ubezpieczeniowy, broker czy porównywarka internetowa pośrednicząca w sprzedaży polis będą musieli poinformować, jaki jest charakter wynagrodzenia, które otrzymują od firm ubezpieczeniowych.
Na stronie internetowej Rządowego Centrum Legislacji zamieszczono kilka dni temu projekt ustawy o dystrybucji ubezpieczeń.
Z czego wynikają zmiany
Proponowana ustawa ma zastąpić obecnie obowiązującą ustawę z 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1450 ze zm.). Jej powstanie podyktowane jest koniecznością implementacji do polskiego porządku prawnego przepisów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej z 20 stycznia 2016 r. w sprawie dystrybucji ubezpieczeń (Dz.Urz. UE L 26, s. 19), a także art. 91 dyrektywy z 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniającej dyrektywę 2002/92/WE oraz dyrektywę 2001/61/UE (Dz.Urz. UE L 173, s. 349).
Państwa członkowskie zobowiązane są wdrożyć dyrektywę do swojego porządku prawnego do 23 lutego 2018 r. i tego właśnie dnia ma też wejść w życie projektowana ustawa, z wyłączeniem dwóch artykułów (art. 7 ust. 1 i 4 oraz art. 18), które zaczną obowiązywać 3 stycznia 2018 r.
Obecnie odbywa się opiniowanie projektu. Za przygotowanie aktu prawnego odpowiada minister rozwoju i finansów.
Jak czytamy w uzasadnieniu do projektu, zgodnie z ideą dyrektywy klienci powinni korzystać z ochrony na jednakowym poziomie, niezależnie od różnic między kanałami dystrybucji polis. Zakłada się więc takie same obowiązki informacyjne dla wszystkich pośredników ubezpieczeniowych.
Ustawa nie będzie obejmowała wyłącznie tych pośredników, którzy dystrybuują ubezpieczenia uzupełniające do sprzedawanych przez siebie towarów i usług (np. usług turystycznych), a ich składka nie przekracza 600 euro proporcjonalnie w wymiarze rocznym. Tak więc nie będą nią objęte np. biura podróży sprzedające ubezpieczenia turystyczne.