Humanitarna polityka narkotykowa była przedmiotem rozważań podczas konferencji: „Pragmatyzm, nauka, współpraca. Czego uczy szwajcarska polityka narkotykowa?”, którą zorganizował Open Society Institute we współpracy z Ambasadą Szwajcarii.
Konferencja odbyła się 20 stycznia 2011 r., w Warszawie. W roku 2011 mija 50 lat od uchwalenia Jednolitej Konwencji Narodów Zjednoczonych o Środkach Odurzających, jest to więc dobry czas na podsumowania i wyciągnięcie wniosków.
Uczestnicy konferencji
W konferencji brali udział: Bénédict de Cerjat- Ambasador Szwajcarii, Kasia Malinowska- Sempruch- Dyrektor Międzynarodowego Programu Polityki Narkotykowej, Open Society Institute, Ruth Dreifuss- była Prezydent Szwajcarii, była Minister Zdrowia Szwajcarii, Piotr Kluz- Podsekretarz Stanu, Ministerstwo Sprawiedliwości, Prof. Ambros Uchtenhagen- Prezes Zarządu, Instytut Badań Zdrowia Publicznego i Uzależnień, Zurich, Roger Flury- Biuro Policji Federalnej Szwajcarii.
W trakcie konferencji odwoływano się do projektu nowelizacji ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Pracom nad tym projektem przewodniczył były Minister Sprawiedliwości Zbigniew Ćwiąkalski, który był również obecny na niniejszej konferencji.
Wystąpienia uczestników
W trakcie konferencji przypomniano, że polityka narkotykowa to cztery filary: profilaktyka, terapia, represja oraz redukcja szkód. Podkreślono jak bardzo ważny, choć często bagatelizowany jest ostatni z czterech filarów. Poruszono problem niedostatków obecnych uregulowań obowiązujących w Polsce, zarówno z punktu widzenia niesprawdzenia się ich pierwotnych założeń, jak również nieodpowiedniego wykorzystania środków publicznych; nieefektywności i negatywnych skutków społecznych.
Goście ze Szwajcarii opowiedzieli jak wyglądały poszczególne etapy dochodzenia przez nich do dzisiejszych rozwiązań, które są obecnie najbardziej optymalne w Europie. Podnoszona była kwestia konieczności międzypaństwowej współpracy w zakresie polityki narkotykowej. Podkreślono również jak ważną rolę pełni społeczna edukacja i to aby nie tworzyć sztucznie tematów tabu, gdyż ma ono zazwyczaj szkodliwe skutki.
Szwajcaria jako przykład
Szwajcaria, która jest znana w świecie ze swojego konserwatyzmu musiała się zmierzyć w latach 80tych z problemami narkotykowymi na dużą skalę. Poprzez wiele prób zapobiegania takiemu stanowi rzeczy, eksperymenty medyczne jak również badania naukowe, Szwajcaria doszła do rozwiązań kompromisowych które w dużej mierze rozwiązały problem. Uregulowania Szwajcarskie stawiają na redukcję szkód i udowadniają, że o tak ważnym problemie, nie należy rozmawiać tylko ideologicznie i politycznie, a prowadzić mądrą dyskusję społeczną popartą badaniami naukowymi jako podstawą działań politycznych, pamiętając jednocześnie o zaklasyfikowaniu polityki narkotykowej jako problemu zdrowia publicznego a nie tylko i wyłącznie kryminalnego.
Biorąc pod uwagę, że rozwiązania jakie wypracowała sobie Szwajcaria sprawdzają się-doświadczenia szwajcarskiej polityki narkotykowej wzbogacają wiedzę i praktykę międzynarodową.
Roma Opoka
Zobacz także: