W przypadku wymiany wadliwego towaru konsumpcyjnego sprzedawca powinien usunąć ten towar z miejsca, w którym został on zamontowany w dobrej wierze przez konsumenta, i zamontować tam towar zastępczy lub ponieść niezbędne koszty tych czynności orzekł Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Trybunał podkreślił jednak, iż roszczenie konsumenta o zwrot kosztów demontażu towaru wadliwego i zamontowania towaru zastępczego ograniczyło się w razie potrzeby do wysokości proporcjonalnej do znaczenia braku zgodności i wartości, jaką miałby towar, gdyby był zgodny z umową.

Zobacz: ETS: Brak zapłaty nie może wykluczać istnienia kryptoreklamy

Stan faktyczny sprawy C-65/09

J. Wittmer i spółka Gebr. Weber GmbH zawarli umowę sprzedaży dotyczącą polerowanych płytek podłogowych za cenę 1382,27 EUR. Po tym jak około dwie trzecie tych płytek zostało ułożone w jego domu, J. Wittmer stwierdził obecność na tych płytkach widocznych gołym okiem smug. We wszczętym przez J. Wittmera postępowaniu mającym na celu zabezpieczenie dowodów wyznaczony biegły doszedł do wniosku, że wspomniane smugi wynikały z drobnych śladów mikroszlifowania, których nie dało się usunąć, także jedynym środkiem zaradczym była całkowita wymiana płytek. Biegły oszacował koszty tego działania na 5830,57 EUR.

Stan faktyczny sprawy C-87/09

Putz zawarła przez internet ze spółką Medianess Electronics GmbH umowę sprzedaży dotyczącą nowej zmywarki za cenę 367 EUR. Strony porozumiały się co do tego, że towar zostanie dostarczony do drzwi wejściowych domu I. Putz za pobraniem kosztów dostawy. Zmywarka została dostarczona, a cena uiszczona zgodnie z uzgodnieniem. Po tym jak I. Putz zamontowała zmywarkę u siebie w mieszkaniu, została stwierdzona jej nieusuwalna wada, przy czym powodem tej wady nie mógł być montaż tego urządzenia. Strony porozumiały się zatem co do wymiany wspomnianej zmywarki. Z tego tytułu I. Putz zażądała, by Medianess Electronics nie tylko dostarczyła nową zmywarkę, ale również by dokonała demontażu wadliwego urządzenia i zamontowała urządzenie zamienne lub pokryła koszty demontażu i nowego zamontowania, czego spółka ta odmówiła.

Pytanie prejudycjalne

Sądy niemieckie, przed którymi zawisły wymienione spory, zwróciły się do Trybunału Sprawiedliwości z pytaniem, czy prawo Unii nakłada na sprzedawcę obowiązek dokonania demontażu towaru niezgodnego z umową i zamontowania towaru zastępczego lub poniesienia kosztów tego. Sądy te podkreślają w tym względzie, że prawo niemieckie nie przewiduje obowiązku podjęcia się takich czynności przez sprzedawcę, który nie ponosi winy.

Zobacz: ETS: zakaz naruszania prawa do znaku towarowego stosuje się na obszarze całej UE

Wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE

W swoim wyroku Trybunał zauważa, że obowiązek nieodpłatnego doprowadzenia towaru do stanu zgodnego z umową ma na celu ochronę konsumenta przed ryzykiem obciążeń finansowych, które mogłoby zniechęcić go do korzystania z przysługujących mu praw w braku takiej ochrony.

Gdyby w przypadku wymiany towaru niezgodnego z umową konsument nie mógł żądać od sprzedawcy dokonania demontażu tego towaru z miejsca, w którym został on zamontowany zgodnie z jego charakterem i przeznaczeniem, oraz zamontowania towaru zastępczego w tymże miejscu bądź poniesienia odpowiednich kosztów, wymiana ta pociągnęłaby za sobą dla niego dodatkowe nakłady finansowe, których nie musiałby ponieść, gdyby sprzedawca należycie wykonał umowę sprzedaży.

Trybunał stwierdził ponadto, że okoliczność, że konsument w przeświadczeniu, iż dostarczony towar jest zgodny z umową, zamontował w dobrej wierze towar wadliwy zgodnie z jego charakterem i przeznaczeniem przed wystąpieniem wady, nie może stanowić winy, którą można by zarzucić temu konsumentowi. W rezultacie w sytuacji, w której żadna ze stron umowy nie działała w sposób zawiniony, uzasadnione jest, by to sprzedawca poniósł koszty demontażu towaru niezgodnego z umową i zamontowania towaru zastępczego, jako że udałoby się uniknąć tych dodatkowych kosztów, które są niezbędne dla dokonania wymiany, gdyby sprzedawca od razu należycie wykonał swoje zobowiązania umowne.

Trybunał zauważył, iż obowiązek sprzedawcy pokrycia tych kosztów jest niezależny od tego, czy sprzedawca był zobowiązany na mocy umowy sprzedaży do zamontowania dostarczonego towaru.

Trybunał stwierdza jednakże, że w sytuacji, w której wymiana towaru wadliwego jako jedyny możliwy środek zaradczy pociąga za sobą nieproporcjonalne koszty ze względu na konieczność demontażu towaru niezgodnego z umową z miejsca, w którym został zamontowany, i zamontowania towaru zastępczego, dyrektywa nie stoi na przeszkodzie temu, by roszczenie konsumenta o zwrot kosztów demontażu towaru wadliwego i zamontowania towaru zastępczego ograniczało się w razie potrzeby do wysokości proporcjonalnej do znaczenia braku zgodności i wartości, jaką miałby towar, gdyby był zgodny z umową. Takie ograniczenie nie narusza bowiem prawa konsumenta do żądania wymiany towaru niezgodnego z umową. Jednak możliwość takiego ograniczenia nie może skutkować pozbawieniem w praktyce treści prawa konsumenta do uzyskania zwrotu tych kosztów. Wreszcie, przy założeniu ograniczenia roszczenia o zwrot wspomnianych kosztów należy przyznać konsumentowi możliwość domagania się zamiast wymiany towaru niezgodnego z umową stosownej obniżki ceny lub odstąpienia od umowy.

PS/źródło:curia.pl

Zobacz także:

ETS o kryterium miejsca wykonywania działalności zawodowej

Wyrok ETS w sprawie reklamy porównawczej