Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi kasacyjnej od wyroku WSA w Warszawie na decyzję w sprawie odmowy nadania statusu uchodźcy i udzielenia zgody na pobyt tolerowany dnia 8 maja 2008 r. wydał wyrok, zwracając uwagę na kilka bardzo ważnych aspektów pomijanych w sprawach uchodźczych.
Sąd zauważył, że „międzynarodowe prawa człowieka oraz międzynarodowe prawo karne jednoznacznie uznają pewne działania za pogwałcenie podstawowych praw człowieka - na przykład poprzez przemoc na tle seksualnym - i traktują je jako poważne nadużycia kwalifikujące się jako prześladowanie (...) Uznanie, że gwałtu, bicia i znęcenia nie można zakwalifikować jako prześladowań, stanowi naruszenie art. 3 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności(..) Gwałt i przemoc domowa świadczą zatem o naruszaniu prawa do wolności i bezpieczeństwa osobistego oraz kwalifikują się jako poniżające traktowanie.(...)
Następnie Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, „praktyka innych krajów, (..) wskazuje, że cechą stanowiącą o istnieniu grupy społecznej w rozumieniu Konwencji może być również płeć, a kobiety mogą stanowić grupę społeczną, w rozumieniu art. 1A pkt 2 Konwencji."
Ponadto NSA uznał, „że nie jest trafne stanowisko organów, zaakceptowane w zaskarżanym wyroku, że wnioskodawca zawsze powinien wykazać, ze w kraju pochodzenia wyczerpał wszystkie dostępne środki ochrony. Należy stwierdzić, że warunek braku ochrony ze strony państwa nie może być w każdym przypadku rozumiany jako bezwzględny obowiązek wyczerpania dostępnych w kraju procedur ochronnych osobiście."
Ponadto NSA zauważył, że odmowa nadania statusu uchodźcy uzasadniona możliwością uzyskania ochrony kraju pochodzenia opierać się musi nie tylko na ustaleniu, że system prawny w państwie pochodzenia przewiduje udzielenie takiej ochrony, ale również wnioskodawca ma możliwość dostępu do takiej ochrony. Konstrukcja tego przepisu wskazuje przy tym, że możliwość dostępu do ochrony nie może być oceniana aspekcie formalnym ( tj. jako istnienie odpowiednich procedur, sytemu prawnego itp. stanowi to warunek pierwszy) lecz powinna być rozumiana jako realna, rzeczywista możliwość ubiegania się o ochronę.
HFPC/AS
Zobacz także:
TK: Stosowanie obligatoryjnie aresztu dla chuliganów jest niezgodne z konstytucją