Skazany nie może się domagać uchylenia środka zabezpieczającego w postaci leczenia odwykowego tylko na tej podstawie, że będzie on trwał dłużej niż kara pozbawienia wolności.
Sąd Okręgowy w Ś. postanowił odroczyć rozpoznanie sprawy i przekazać do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu zagadnienie prawne. W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał, że zgodnie z treścią art. 204 kodeksu karnego wykonawczego Sąd Rejonowy w Z. nakazał dalsze stosowanie środka zabezpieczającego wobec Jerzego B., orzeczonego na mocy art. 96 kodeksu karnego (k.k.). W zażaleniu na to postanowienie obrońca skazanego zarzucił, że okres pobytu jego klienta w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego jest już dłuższy od wymierzonej skazanemu kary pozbawienia wolności. W związku z tym wniósł o uchylenie środka zabezpieczającego.
Sąd okręgowy podniósł, że w tej kwestii w piśmiennictwie przedstawiono dwa rozbieżne stanowiska. Pierwsze, że w przypadku umieszczenia sprawcy w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego jego pobyt nie może przekroczyć 2 lat. Zarazem nie może być też krótszy niż 3 miesiące i zależy wyłącznie od wyników leczenia. Drugie, że okres pobytu skazanego w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego nie może być dłuższy niż wymierzona kara pozbawienia wolności, ale nie krótszy niż 3 miesiące.
Sąd Najwyższy przychylił się do pierwszego z zaprezentowanych stanowisk. Jego zdaniem okres wykonywania środka zabezpieczającego, o którym mowa w art. 96 par. 1 k.k., jest niezależny od wymierzonej sprawcy kary pozbawienia wolności, a jego ramy czasowe wyznacza art. 96 par. 3 k.k.
Względy lecznicze związane z koniecznością poddania sprawcy skutecznemu leczeniu odwykowemu są w tym momencie najważniejsze – przemawia to przeciwko limitowaniu czasu trwania środka zabezpieczającego wysokością wymierzonej kary pozbawienia wolności. Uchylenie tego środka powinno nastąpić wówczas, gdy zachodzi prognoza, że ustało wysokie prawdopodobieństwo ponownego popełnienia przez sprawce przestępstwa w związku z uzależnieniem od alkoholu lub innego środka odurzającego.
SYGN. AKT I KZP 9/11