W wyniku rozwodu mąż został uznany za wyłącznie winnego rozpadu pożycia małżeńskiego. W takim przypadku żona może żądać, aby mąż dostarczał jej środków utrzymania w zakresie odpowiadającym jej potrzebom.
Przesłanką orzeczenia rozwodu jest zupełny i trwały rozpad pożycia małżeńskiego dlatego sąd podczas sprawy rozwodowej ma obowiązek przeprowadzić postępowanie dowodowe, które ustali, czy rozpad małżeństwa ma rzeczywiście miejsce. Rozwód zostanie orzeczony, jeśli równocześnie nastąpi rozpad pożycia w sferze gospodarczej – małżonkowie nie prowadzą wspólnego gospodarstwa domowego, sferze fizycznej – brak pożycia fizycznego między małżonkami, oraz w sferze emocjonalnej – małżonkowie już się nie kochają.
Małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia i który znajduje się w niedostatku, może żądać od drugiego małżonka dostarczania środków utrzymania w zakresie odpowiadającym jego usprawiedliwionym potrzebom oraz możliwościom zarobkowym i majątkowym winnego małżonka.

Obowiązek alimentacyjny

Jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny będzie musiał dostarczać środków utrzymania małżonkowi niewinnemu, nawet jeśli ten nie znajduje się w niedostatku.
Sąd nie orzeknie rozwodu mimo zupełnego i trwałego rozkładu pożycia, jeżeli wskutek niego miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków albo jeżeli z innych względów orzeczenie rozwodu byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, np. jeden z małżonków jest nieuleczalnie chory i wymaga pomocy i opieki, a drugi chce się z nim rozwieść, czy też mąż chce zostawić żonę, która przez cały okres małżeństwa nie pracowała zawodowo, ponieważ zajmowała się dziećmi, a obecnie nie jest w stanie poradzić sobie bez pomocy męża. Ponadto rozwód nie jest również dopuszczalny, jeżeli żąda go małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia.
Możliwość orzeczenia rozwodu istnieje, jeśli drugi małżonek wyrazi zgodę na rozwód albo odmowa jego zgody jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

Zgoda na rozwód

Sąd nie będzie przeprowadzał postępowania dowodowego i wyda wyrok rozwodowy bez orzekania o winie, jeśli małżonkowie wyraża-ją zgodę na rozwód i nie mają wspólnych małoletnich dzieci. Sąd będzie musiał przesłuchać świadka wskazanego przez małżonka, który złożył pozew o rozwód, jeśli rozwodzący się małżonkowie mają wspólne małoletnie dzieci.
W sytuacji kiedy jeden z małżonków domaga się rozwodu z orzeczeniem o winie, sąd będzie musiał zbadać dostarczone dowody. Dowodami w postępowaniu rozwodowym są przede wszystkim zeznania świadków, mogą nimi być również np. raporty z biura detektywistycznego, które wskazują na nieprawidłowe zachowanie małżonka i obciążają go winą za rozpad małżeństwa.
Niezależnie od tego, czy sąd wydaje wyrok rozwodowy z orzeczeniem o winie, czy też bez orzekania o winie, a rozwodzący się małżonkowie mają wspólne małoletnie dzieci, sąd postanawia o władzy rodzicielskiej, tzn. czy będą ją sprawowali oboje rodzice, czy tylko jedno z nich. Władza rodzicielska może także zostać ograniczona. Ponadto sąd orzeka również o kontaktach z dziećmi i o alimentach od rodzica, który z nimi nie mieszka.
PRZYKŁAD
Kiedy obowiązek alimentacyjny winnego małżonka wygasa
Obowiązek dostarczania środków utrzymania małżonkowi rozwiedzionemu wygasa w przypadku zawarcia przez tego małżonka nowego małżeństwa. Jeśli zobowiązanym jest małżonek, który nie został uznany za winnego rozkładu pożycia, obowiązek ten wygasa także z upływem pięciu lat od orzeczenia rozwodu, chyba że ze względu na wyjątkowe okoliczności sąd, na żądanie uprawnionego, przedłuży ten termin.
Podstawa prawna
Ustawa z 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 1964 r. nr 9, poz. 59 ze zm.).