Czy możliwe jest zaskarżenie uchwały dotyczącej połączenia spółek?
Jednym z etapów łączenia się spółek jest tzw. faza właścicielska, w której wspólnicy łączących się spółek podejmują decyzję co do połączenia. W przypadku spółek kapitałowych etap ten obejmuje podjęcie przez zgromadzenie wspólników (walne zgromadzenie) uchwał o połączeniu zgodnie z art. 506 kodeksu spółek handlowych (k.s.h.).
Uchwała o połączeniu powinna spełniać szczególne wymogi co do procedury jej powzięcia: wymaga ona zgody kwalifikowanej większości głosów na zgromadzeniu (3/4 w przypadku spółki z o.o. i akcyjnej niebędącej spółką publiczną, reprezentujących co najmniej połowę kapitału zakładowego, 2/3 w przypadku spółki publicznej – art. 506 par. 1 i 2 k.s.h.) oraz powinna być umieszczona w protokole sporządzonym przez notariusza (art. 506 par. 5 k.s.h.). Uchwała połączeniowa ma też precyzyjnie określoną treść, ponieważ powinna zawierać zgodę na plan połączenia, proponowane zmiany umowy lub statutu spółki przejmującej bądź treść umowy lub statutu spółki nowo zawiązywanej (art. 506 par. 4 k.s.h.).
Artykuł 509 k.s.h. przesądza wprost, że uchwała zgromadzenia wspólników lub walnego zgromadzenia o połączeniu może być zaskarżona powództwem o stwierdzenie nieważności lub uchylenie tej uchwały. Legitymowana biernie jest spółką, której zgromadzenie podjęło zaskarżoną uchwałę, lecz po dniu połączenia (czyli po dniu zarejestrowania połączenia) powództwo takie może zostać wytoczone jedynie przeciwko spółce, której byt jest efektem procedury łączeniowej-przejmującej lub nowo zawiązanej (art. 509 par. 1 k.s.h.). Z uwagi na stabilność procedury połączeniowej wniesienie powództwa jest możliwe jedynie w terminie miesiąca od dnia powzięcia uchwały (art. 509 par. 2 zd. 1 k.s.h.). Jednocześnie określone przepisy dotyczące zaskarżenia uchwał powinny być w odniesieniu do zaskarżenia uchwały połączeniowej stosowane odpowiednio z uwzględnieniem specyfiki tej uchwały i jej szczególnych skutków (art. 509 par. 2 zd. 2 k.s.h.).