Kodeks cywilny przewiduje różne rodzaje prokury. Każda jednak z jej form może mieć postać prokury oddziałowej, czyli zawierać upoważnienie ograniczone do działalności oddziału przedsiębiorstwa.
Podstawową postacią jest prokura samodzielna. Udzielana jest przez przedsiębiorcę osobie fizycznej posiadającej pełną zdolność do czynności prawnych, pod rygorem nieważności na piśmie.
Prokura samodzielna może mieć charakter jedno lub wieloosobowy, co znaczy, że przedsiębiorca może ustanowić kilku prokurentów, a każdy z nich będzie mógł samodzielnie dokonywać czynności.
Prokura może mieć także charakter prokury łącznej. Oznacza to, że dla skutecznego dokonania czynności wymagane będzie współdziałanie prokurentów. Prokura łączna może być udzielona dwóm lub więcej osobom. Jednak łączne współdziałanie nie musi dotyczyć wszystkich z ustanowionych prokurentów, a jedynie ich określonej liczby. Przedsiębiorca może np. ustanowić pięciu prokurentów, a dla ważności czynności wymagać łącznego działania przynajmniej dwóch z nich.
Trzecią postacią prokury jest tzw. prokura łączna nieprawidłowa. Ten rodzaj prokury nie został wprost wyrażony w przepisach kodeksu, jednak jest dopuszczany przez doktrynę.
Chodzi o taką postać prokury łącznej, gdzie dla ważności czynności dokonywanej przez prokurenta konieczne jest jego współdziałanie z inną osobą, która prokurentem nie jest. Jest to zatem rodzaj prokury łącznej, jednak udzielonej tylko jednej osobie. Prokurent zwykle musi współdziałać z członkiem zarządu spółki. Ta postać prokury jest zbliżona do instytucji łącznej reprezentacji, gdy spółka jest reprezentowana np. przez członka zarządu łącznie z prokurentem.
Odróżnić jednak należy prokurę, która obejmuje prowadzenie wszystkich spraw przedsiębiorstwa, od reprezentacji polegającej jedynie na składaniu oświadczeń woli w imieniu organu. Sąd Najwyższy dopuścił możliwość ustanowienia prokury łącznej nieprawidłowej.