Kiedy uchwała wyłączająca zysk od podziału może być uchylona jako mająca na celu pokrzywdzenie wspólnika?
Zwyczajne zgromadzenie wspólników corocznie podejmuje uchwały o podziale zysku bądź pokryciu straty spółki (art. 231 par. 1 k.s.h.). Dzieląc zysk, zgromadzenie może dokonać np. jego podziału pomiędzy wspólników bądź przeznaczenia na inne cele i fundusze, np. na pokrycie straty z lat ubiegłych bądź kapitał zapasowy.
Prawo do udziału w zysku jest jednym z podstawowych praw wspólnika. Nabywa on jednak prawa do konkretnej części zysku dopiero po zatwierdzeniu rocznego sprawozdania finansowego oraz przeznaczeniu zysku do podziału pomiędzy wspólników właśnie uchwałą o podziale zysku (prawo do dywidendy).
Jeżeli nie zapadnie więc uchwała o podziale zysku, prawo do udziału w części zysku spółki poszczególnym wspólnikom nie przysługuje. Wspólnik nie uzyskuje także prawa do dywidendy w sytuacji, gdy uchwała przewiduje przeznaczenie całości zysku na inne cele – np. na kapitał zapasowy.
Żeby tę uchwałę podważyć, wspólnik musi jednak wykazać, że istnieją przesłanki jej uchylenia – w szczególności sprzeczność z dobrymi obyczajami oraz cel w postaci pokrzywdzenia wspólnika (art. 249 par. 1 k.s.h.). Samo wyłączenie zysku od podziału i przeznaczenie go na jeden z funduszy spółki nie może być jednak a limine uznane za mające na celu pokrzywdzenie udziałowca. Działanie takie zmierza bowiem do wzmocnienia spółki. Z perspektywy także poszczególnych wspólników jest co do zasady korzystne.
O tym, czy w danej sytuacji zachodzi jednak pokrzywdzenie wspólnika, decyduje wszechstronne rozważenie konkretnego przypadku w perspektywie interesu spółki i wspólników. Sąd Najwyższy, odnosząc się do tego zagadnienia, wskazał m.in., że uchwała zgromadzenia wspólników przeznaczająca cały zysk roczny na kapitał zakładowy może być kwalifikowana jako krzywdząca wspólnika w relacji do spółki, jeśli powoduje długotrwałe wyłączenie zysku z podziału, kiedy kapitał zapasowy i kapitał rezerwowy są już bardzo znaczne.