Inwestycje private equity to skomplikowane przedsięwzięcia angażujące pokaźne środki finansowe. Stworzenie umowy inwestycyjnej wymaga gruntownego przygotowania i poprzedzone jest zazwyczaj długimi negocjacjami i działaniami, których celem jest ograniczenie późniejszego ryzyka.
Jednym z istotnych elementów dokumentacji transakcyjnej, mającym duże znaczenie dla późniejszej umowy inwestycyjnej i zarysowującym podstawowe biznesowe warunki transakcji, jest term sheet.
Term sheet to dokument niebędący jeszcze właściwą umową, ale listą warunków, jakie gotowa jest zaakceptować sporządzająca go strona (zazwyczaj tą stroną jest inwestor). Typowe elementy zawarte w tego typu porozumieniu to: określenie stron transakcji i celu inwestycji, struktura finansowa, rola inwestorów w organach spółki, warunki zawieszające przeprowadzenie transakcji, nadzór właścicielski, sposób wyjścia z inwestycji oraz ochrona istotnych interesów stron transakcji (wyłączność, poufność, koszty).
W odróżnieniu od umowy przedwstępnej, term sheet nie nakłada na żadną ze stron obowiązku zawarcia oznaczonej umowy i nie rodzi konieczności zawarcia umowy przyrzeczonej.
Intencją stron zawierających umowę przedwstępną jest potwierdzenie woli zawarcia w przyszłości właściwej umowy. Dlatego umowa przedwstępna określa istotne warunki umowy przyrzeczonej, jak i termin, w którym ma być ona zawarta. Term sheet, co do zasady, nie stanowi prawnie wiążącej umowy, dlatego nie determinuje ostatecznych warunków umowy inwestorskiej – ułatwia jedynie prowadzenie negocjacji i wypracowanie wspólnego stanowiska.
Warto zwrócić uwagę, że wybrane zastrzeżenia zawarte w term sheet (dotyczące np. wyłączności, kosztów) mogą mieć charakter wiążący i stanowić podstawę roszczeń odszkodowawczych, w przypadku niedojścia transakcji do skutku.
Podsumowując, term sheet jako porozumienie w sprawie warunków umowy mającej być zawartą w przyszłości, jest umową nienazwaną, a dopuszczalność jego zawarcia wynika z art. 3531 kodeksu cywilnego.