Właściciel powinien dać dzierżawcy dodatkowy termin na zapłatę czynszu. Natychmiastowo wypowiedzieć umowę może tylko wtedy, gdy tak jest w niej zapisane – uchwalił wczoraj Sąd Najwyższy.
Zarząd Okręgu Polskiego Związku Wędkarskiego zawarł z Anną F. umowę dzierżawy ośrodka zarybieniowego. Anna F. miała płacić roczny czynsz dzierżawny w wysokości wartości 1650 kg karpia.
Anna F. spóźniała się jednak z zapłatą i związek wezwał ją do uregulowania należności pod rygorem natychmiastowego rozwiązania umowy.
Dzierżawca wniósł o obniżenie czynszu do 550 kg karpia, gdyż z powodu katastrofalnych opadów deszczu ryby wypłynęły do sąsiedniego jeziora. Związek rozwiązał jednak umowę w trybie natychmiastowym.
Anna F. wniosła mimo to pozew o obniżenie rocznego czynszu. Sąd rejonowy oddalił jednak powództwo, wskazując, że zgodnie z art. 703 kodeksu cywilnego, jeżeli dzierżawca dopuszcza się zwłoki z zapłatą czynszu o ponad trzy miesiące – gdy czynsz jest płatny rocznie – wydzierżawiający może wypowiedzieć umowę bez zachowania terminu wypowiedzenia. Jednakże powinien uprzedzić dzierżawcę, udzielając mu dodatkowego trzymiesięcznego terminu do zapłaty.
Strony nie zamieściły jednak w umowie zapisów o zwłoce w płatności, a jedynie odesłały do kodeksu cywilnego. Zdaniem sądu wypowiedzenie było więc przedwczesne. Związek wniósł od tego wyroku apelację. Sąd okręgowy miał problem z ustaleniem, czy związek mógł wypowiedzieć umowę bez udzielenia dodatkowego terminu do zapłaty zaległości. Wystąpił więc do Sądu Najwyższego z pytaniem, czy art. 703 k.c. ma charakter bezwzględnie obowiązujący.
Od tego bowiem zależeć będzie uwzględnienie bądź oddalenie powództwa.
Sąd Najwyższy uchwalił, że strony umowy dzierżawy mogą wyłączyć obowiązek udzielenia dzierżawcy dodatkowego terminu do zapłaty zaległego czynszu.
Z tego więc wynika, że art. 703 k.c. ma jedynie charakter względnie obowiązujący.
– Przepis ten ma zastosowanie tylko wtedy, gdy strony nie wyłączą w umowie jego zastosowania. Jeżeli jednak chcą takie wyłączenie poczynić, muszą to zrobić wyraźnie – wyjaśnił sędzia Krzysztof Pietrzykowski.

Uchwała Sądu Najwyższego z 11 października 2012 r., sygn. akt III CZP 52/12.