Decyzja nakazująca rozbiórkę samowoli budowlanej jest skierowana do osoby, która nielegalnie wniosła obiekt, a nie do właściciela gruntu – uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu.
Sąd rozpoznawał skargę J., którego zobowiązano do rozbiórki domku letniskowego. Dopiero wtedy okazało się, że poprzedni właściciel gruntu wybudował obiekt nielegalnie, w związku z czym w 1994 r. urzędnicy nakazali mu go usunąć. J. wystąpił do powiatowego inspektora nadzoru budowlanego o wznowienie postępowania administracyjnego w tej sprawie. Chociaż organ przychylił się do wniosku, to jednak odmówił uchylenia decyzji z 1994 r. Nie pomogło też odwołanie do wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego. Organ wskazał, że kolejny właściciel działki przez następstwo prawne jest traktowany tak, jakby brał w nim udział i obowiązuje go nakaz rozbiórki. J. zaskarżył decyzję do WSA.
WSA nie miał wątpliwości, że decyzja z 1994 r. została wydana w stosunku do poprzednich właścicieli nieruchomości w trybie przewidzianym w art. 37 prawa budowlanego z 1974 r. W sprawie doszło do następstwa prawnego o charakterze cywilnoprawnym w stosunku do samej nieruchomości. Jej sprzedaż nie pociągnęła jednak za sobą automatycznie również przejścia na nowych jej właścicieli nałożonego decyzją administracyjną obowiązku o charakterze publicznoprawnym. Stanowi ona bowiem akt indywidualny, skierowany do określonego adresata.
Podstawą prawną w niniejszej sprawie nie mógł być art. 30 par. 4 k.p.a., bo stanowi on o zbyciu prawa lub śmierci strony w toku postępowania, tzn. od dnia jego wszczęcia do dnia doręczenia decyzji ostatecznej. Przepis ten dotyczy tzw. następstwa procesowego, odnoszącego się do trwającego postępowania. W sprawie sprzedaż nastąpiła po zakończeniu postępowania w przedmiocie nałożenia obowiązku rozbiórki, a przed złożeniem podania o wznowienie postępowania administracyjnego. Nie istnieje zatem regulacja prawna, mocą której nastąpiłoby przejście nałożonego na poprzednich właścicieli obowiązku na skarżących.
Nakaz rozbiórki na podstawie art. 37 prawa budowlanego z 1974 r. kierowany jest do osoby, która dopuściła się samowoli budowlanej. Norma prawna wywodzona z tego przepisu nie nakłada na organ administracji obowiązku wyjaśnienia kwestii własności terenu, na którym obiekt został zrealizowany.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 6 grudnia 2011 r., sygn. akt IV SA/Po 949/11.