W ramach transpozycji przepisów państwa członkowskie dysponują pewnym zakresem uznania, pod warunkiem że uregulowania krajowe nie tworzą przeszkód w handlu zwierzętami.
SENTENCJA
SYGN. AKT C-491/06
Danske Svineproducenter/ /Justitsministeriet
Danske Svineproducenter, organizacja zawodowa zajmującą się ochroną interesów duńskich hodowców trzody chlewnej, wniosła skargę przeciwko Justitsministeriet (ministerstwu sprawiedliwości), uznając za niezgodne z prawem niektóre z przepisów prawa krajowego, którymi dokonano transpozycji dyrektywy.
Do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich zwrócono się o wykładnię dyrektywy, aby umożliwić Vestre Landret (zachodniemu sądowi regionalnemu), który wyda rozstrzygnięcie w sprawie, ustalenie, czy przepisy prawa duńskiego dotyczące przestrzeni, jaką podczas transportu należy przeznaczyć dla każdego zwierzęcia, są zgodne z prawem wspólnotowym. Trybunał stwierdził, że dyrektywa nie zawiera szczegółowych przepisów dotyczących wysokości przegród i że wskazuje ona jedynie, że świnie muszą mieć możliwość przebywania co najmniej w naturalnej pozycji leżącej i stojącej.
Biorąc pod uwagę fakt, że prawodawca wspólnotowy nie określił sam dokładnej wysokości przegród, należy pozostawić państwom członkowskich pewien zakres uznania w zakresie przyjęcia przepisów krajowych umożliwiających zapewnienie pełnej skuteczności przepisów dyrektywy z punktu widzenia jej celów i z poszanowaniem prawa wspólnotowego. W niniejszej sprawie Trybunał uznał, że uregulowania duńskie zasadniczo nie przekraczają tego zakresu uznania.
Trybunał stwierdził bowiem, że przepisy krajowe, zgodnie z wymogami przewidzianymi w odpowiednim akcie prawa wspólnotowego, mają na celu ochronę zwierząt podczas transportu. Niemniej jednak Trybunał uściślił, iż wspomniane uregulowania nie mogą utrudniać realizacji celów dyrektywy, jakimi są wyeliminowanie przeszkód technicznych w handlu żywymi zwierzętami oraz umożliwienie sprawnego funkcjonowania organizacji rynków. W opinii Trybunału, do sądu krajowego należy ustalenie, w świetle tych różnorodnych elementów, czy Dania nie wykroczyła poza zakres uznania przewidziany dyrektywą.
Ponadto Trybunał wskazał, że uregulowania krajowe powinny być obiektywnie konieczne i proporcjonalne dla zapewnienia realizacji głównego celu dyrektywy, jakim jest ochrona zwierząt podczas transportu. Do sądu krajowego należy, z jednej strony, ustalenie, czy rozpatrywane przepisy nie są krzywdzące dla hodowców trzody chlewnej pochodzących z państwa, które je przyjęło. Z drugiej strony, ma on obowiązek upewnić się co do tego, że przepisy te nie stworzą przeszkód w wywozie i przywozie zwierząt ani po stronie producentów duńskich, ani producentów pochodzących z innych państw członkowskich.