W uchwale rady gminy Września dotyczącej miejsca sprzedaży i podawania alkoholu określono, że punkty te mogą znajdować się w odległości 50 metrów od tzw. obiektów chronionych, tj. np. szkoły.
Przy czym odległość ta miała być mierzona drogą dojścia utwardzonymi częściami powierzchni ziemi od drzwi, gdy odległość nie dotyczyła miejsc podawania napojów alkoholowych. Uchwałę takiej treści, jako nieprecyzyjną i naruszającą cele ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, podważył Naczelny Sąd Administracyjny.
Skargę na uchwałę złożył do sądu I instancji prokurator rejonowy. Wnioskował, że odległość powinna być mierzona najkrótszą drogą dojścia od wejścia na teren posesji obiektów chronionych do wejścia do punktu sprzedaży i punktu podawania napojów alkoholowych.
Prokurator wniósł o uchylenie przepisów uchwały i zasugerował celowość zwiększenia odległości z 50 do minimum 100 metrów.
Pełnomocnik gminy wskazał, że ustawa nie określa odległości minimalnej. Tym samym rada miejska uznała, że odległość 50 metrów jest wystarczająca z punktu widzenia ograniczenia dostępności alkoholu.
Wojewódzki sąd administracyjny uchylił uchwałę w tej części i uznał, że sposób mierzenia odległości zaproponowany prze radę miejską stwarza pole do nadużyć przy wydawaniu zezwoleń na sprzedaż alkoholu.
Odległości te powinny być mierzone nie w oparciu o bliżej nieokreślone sformułowania, lecz mierniki obiektywne, którymi są np. osie dróg publicznych bądź krawędzie jezdni łączących obiekty chronione. NSA podtrzymał to rozstrzygnięcie.

Wyrok NSA z 9 maja 2012 r. (II GSK 497/11).