Na podstawie danych zgromadzonych przez serwis gunpolicy.org przygotowaliśmy opracowanie dotyczące śmierci związanych z użyciem broni palnej w Polsce. Jak wynika z przedstawionych danych, Polacy znacznie częściej sięgali po broń w latach 90-tych.

Pozwolenie na broń wydawane w Polsce wydawane jest tylko w związku z określonymi w prawie celami (no do celów sportowych). Aby je uzyskać konieczne jest pozytywne zaliczenie badań lekarskich, psychologicznych i oraz testu na strzelnicy. Koszt samych opłat za procedurę i badania to ponad 1 000 zł, a najtańsza broń bojowa to wydatek rzędu ok. 500 zł. Szczególne jednak w przypadku przestępstw, broń palna pochodzi z czarnego rynku.

Jak uzyskać pozwolenie na broń palną, przeczytasz tutaj >>

Jak wynika z analizy danych, ogólna liczba śmierci spowodowanych użyciem broni palnej systematycznie maleje, co dokładnie zostało przedstawione na poniższym wykresie.

Liczba śmierci spowodowana bronią palną w Polsce
Create bar charts

Jeśli chodzi natomiast o liczbę zabójstw w Polsce, bardzo wyraźnie zauważalna jest różnica pomiędzy końcówką lat 90-tych a latami 2000-2011. I tak w 1998 r. z broni palnej dokonano 121 zabójstw, a 2010 r. było ich już tylko 10.

Liczba zabójstw w Polsce
Create bar charts

Malejącą tendencję można dostrzec także w kategorii samobójstw. W porównaniu jednak do liczby zabójstw, w latach 2000-2011 broń palna była częściej wykorzystywana do obierania sobie życia.

Liczba samobójstw w Polsce
Create bar charts

Kto nie uzyska broni palnej w Polsce?

Zgodnie z art. 15 ustawy o broni pozwolenia na broń nie wydaje się osobom:
1) niemającym ukończonych 21 lat (18-latkowie mogą otrzymać pozwolenie na broń służącą do celów sportowych lub łowieckich)
2) z zaburzeniami psychicznymi lub o znacznie ograniczonej sprawności psychofizycznej
3) wykazującym istotne zaburzenia funkcjonowania psychologicznego
4) uzależnionym od alkoholu lub od substancji psychoaktywnych
5) nieposiadającym miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
6) stanowiącym zagrożenie dla siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego
a) skazanym prawomocnym orzeczeniem sądu za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe
b) skazanym prawomocnym orzeczeniem sądu za nieumyślne przestępstwo
– przeciwko życiu i zdrowiu
– przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo gdy sprawca zbiegł z miejsca zdarzenia