Zostałem okradziony za granicą. Straciłem wszystkie pieniądze w gotówce, karty płatnicze, telefon komórkowy – opowiada pan Krzysztof. – Zostałem z nieopłaconym rachunkiem w hotelu i dosłownie bez grosza. Na szczęście nie ukradziono mi paszportu. Zwróciłem się więc do naszego konsulatu z prośbą o wsparcie. Powiedziano mi jednak, że mogą mi co najwyżej pozwolić zadzwonić do rodziny w kraju, na więcej liczyć nie mogę. Czy polskie placówki dyplomatyczne nie powinny opiekować się obywatelami za granicą w takich przypadkach? – zastanawia się czytelnik.
Zasadą jest, że w kłopotach finansowych za granicą musimy radzić sobie samodzielnie. Na pomoc polskiej placówki dyplomatycznej możemy liczyć tylko w wyjątkowych przypadkach, a i zakres tej pomocy jest mocno ograniczony. Jeśli jesteśmy faktycznie bez grosza (nie mamy nawet na telefon), pracownicy konsulatu mogą jedynie – jak to się stało w przypadku pana Krzysztofa – ułatwić kontakt z krewnymi lub przyjaciółmi w Polsce, którzy prześlą pieniądze wprost pod wskazany adres za pośrednictwem banku lub firmy świadczącej usługi transferowania pieniędzy za granicę.
Takie przelewy i przekazy realizowane są współcześnie bardzo szybko i można odebrać gotówkę niemal natychmiast po potwierdzeniu jej wpłaty w kraju. Na ogół tak właśnie się dzieje i dalsza pomoc placówki dyplomatycznej nie jest w ogóle potrzebna. Jeżeli jednak z ważnych przyczyn nie ma możliwości przesłania pieniędzy, konsul może nam wypłacić w gotówce taką kwotę, jaką rodzina lub przyjaciele wpłacili w kraju na konto Ministerstwa Spraw Zagranicznych w Warszawie. Nie ma tu jednak kredytowania, pieniądze możemy dostać dopiero, gdy konsulat dostanie potwierdzenie wpłaty z kraju. W skrajnych i poważnie uzasadnionych przypadkach, gdy powyższe sposoby poratowania w trudnej sytuacji okazały się niemożliwe, konsul może udzielić nam realnej pomocy finansowej, ale jedynie w kwocie niezbędnej na kupno biletu powrotnego do kraju najtańszym środkiem transportu. By taką pomoc uzyskać, musimy się zobowiązać na piśmie do zwrotu tej kwoty po powrocie do domu.
Podstawa prawna
Art. 16 ustawy z 13 lutego 1984 roku o funkcjach konsulów Rzeczypospolitej Polskiej (t.j. Dz.U.z 2002 r. nr 215, poz. 1823).