Gdybym mógł zmienić jeden przepis, a w zasadzie normę w prawie ubezpieczeń gospodarczych, to odebrałbym zakładom ubezpieczeń uprawnienie do jednostronnej zmiany warunków ubezpieczenia.
Obecnie przysługuje im prawo do jednostronnej zmiany warunków ubezpieczenia, tzn. do zmiany treści stosunku prawnego, jaki łączy zakład ubezpieczeń i ubezpieczonego, bez konieczności uzyskania akceptacji klienta. Uprawnienie to wynika zarówno z art. 830 par. 4 zd. 2 kodeksu cywilnego, jak i przepisów ogólnych regulujących konstrukcję umowy ubezpieczenia, np. z art. 812 par. 9 zd. 2 kodeksu cywilnego. Wynika to z tego, że obecnie prawodawca dopuszcza stosowanie w ubezpieczeniach gospodarczych na powyższej podstawie art. 8341 k.c., który zezwala w stosunkach umownych o charakterze ciągłym na wprowadzenie wzorca lub jego zmianę w trakcie trwania umowy (jeśli druga strona jej nie wypowiedziała po zaznajomienia się z tymi zmianami). Tym samym zakład ubezpieczeń może swoją wolą do takiej zmiany doprowadzić. Należy w tym miejscu podkreślić, że umowa ubezpieczenia jest umową najwyższego zaufania, lub jak to woli, najwyższej lojalności. Rozwiązanie polegające na tym, że umowa ubezpieczenia, która przecież szczególnie w przypadku umów ubezpieczenia na życie jest umową długoterminową, może być w swojej treści jednostronnie zmieniona i to przez stronę z ekonomicznego punktu widzenia silniejszą, zaufania nie buduje. Z tego powodu ustawodawca powinien wprowadzić rozwiązania, które będą chronić niezmienność stosunku prawnego łączącego ubezpieczanego i ubezpieczającego, tak aby skutecznie ograniczyć ryzyko zmian umów ubezpieczenia na niekorzyść ubezpieczonego po dacie zawarcia umowy.