Sąd, przeciwko któremu wytoczono powództwo, powinien sam rozpoznać tę sprawę – uchwalił Sąd Najwyższy. Źródłem wątpliwości było postępowanie toczące się przed świdnickim sądem okręgowym.
Henryk B. odwołał się od decyzji miejscowego oddziału ZUS, a jego sprawę rozpatrywał właśnie sąd w Świdnicy. Jeszcze przed ogłoszeniem wyroku Henryk B. skierował drugi pozew – tym razem przeciwko samemu sądowi świdnickiemu. W pozwie mężczyzna zarzucał sądowi nadużycia, dyskryminację, łamanie zasad postępowania, określał siebie wręcz jako „ofiarę totalitarnego reżimu panującego w Sądzie Okręgowym”. Stwierdził wręcz, że sąd w Świdnicy dopuścił się wobec niego czynów niedozwolonych, z tytułu których żądał zasądzenia od jednostki ponad 200 tys. zł odszkodowania oraz miesięcznej renty w kwocie 1,5 tys. zł.
Sąd Okręgowy w Świdnicy jako sąd właściwy podjął postępowanie, ale Henryk B. nie godził się na rozpoznanie swojej sprawy przez instytucję, której zarzucał rozmaite przewinienia. Próbował początkowo wyłączyć od orzekania sędziów Sądu Okręgowego w Świdnicy, co mu się nie udało. Ostatecznie proces w I instancji przegrał.
Sprawa trafiła do Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu, gdzie sytuacja się powtórzyła – Henryk B. także chciał przeniesienia sprawy do innej jednostki. Sąd wrocławski uchylił jednak wyrok I instancji i nakazał ponowne rozpoznanie sprawy. Ponowne rozpoznanie sprawy w Świdnicy zakończyło się znów przegraną Henryka B. Po drugiej apelacji, wobec powtarzających się zarzutów Henryka B. o świadome i celowe działanie na jego szkodę sędziów i pracowników sądu w Świdnicy, sąd apelacyjny powziął wątpliwość, czy możliwe jest prawidłowe rozpoznanie sprawy. Skierował więc do Sądu Najwyższego pytanie prawne, czy wniesienie powództwa o roszczenia z tytułu czynów niedozwolonych przed sąd, z którego działalnością strona wiąże powstanie roszczenia odszkodowawczego, stanowi przeszkodę do rozpoznania sprawy przez ten sąd? Jeżeli byłaby to przeszkoda do rozpoznania sprawy, wówczas – na podstawie art. 44 kodeksu postępowania cywilnego – sąd wyższej instancji może wyznaczyć do rozpoznania sprawy inną jednostkę.
Obradując w składzie trzech sędziów, SN uznał, że wniesienie powództwa przeciwko sądowi o odszkodowanie z tytułu czynów niedozwolonych nie stanowi przeszkody do rozpoznania sprawy przez ten sąd. Tym samym musi on sam osądzić swoje postępowanie.
ORZECZNICTWO
Uchwała Sądu Najwyższego z 11 września 2014 r., sygn. III CZP 66/14. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia