Aplikanci nie zgadzają się z rozwiązaniami przyjętymi przez posłów, w szczególności z formą egzaminu kończącego aplikację, wymogom egzaminu, które przekraczają uprawnienia radców prawnych, oraz nierównym traktowaniem roczników.

W chwili obecnej ustawa z dnia 20 lutego 2009 r. o zmianie ustawy – Prawo o adwokaturze, ustawy o radcach prawnych oraz ustawy – Prawo o notariacie powinna trafić do podpisu Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego. Jeżeli ustawa będzie budzić zastrzeżenia Prezydent może skierować ją do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem o zbadanie jej zgodności z Konstytucją. Na te czynności Konstytucja przewiduje 21 dni.

Zastrzeżenia aplikantów

Zastrzeżenia aplikantów budzi rozwiązanie zgodnie z którym częścią składową egzaminu kończącego trzy i pół letnią aplikację, skonstruowanej na zasadzie zajęć praktycznych i teoretycznych, ma być test, obejmujący swoim zakresem większość dziedzin prawa, a zatem forma pamięciowego i wyrywkowego sprawdzenia wiedzy kandydata.

Istotą wykonywania zawodu radcy prawnego jest nie tylko zapamiętywanie ustaw, ale ich rozumienie, umiejętność zinterpretowania ich, powiązania z orzecznictwem i stanowiskiem doktryny w celu zapewnieniaoptymalnej usługi z zakresu świadczenia pomocy prawnej. Tym samym test jako taki, nie wydaje się najlepszym narzędziem służącym weryfikacji umiejętności kandydata na radcę prawnego.

Nieprawidłowa regulacja

Kolejną nieprawidłową regulacją jest uchwalony zapis art. 364 pkt 5, który przewiduje, iż druga część egzaminu radcowskiego polega na rozwiązaniu zadania z zakresu prawa karnego polegającego na przygotowaniu aktu oskarżenia lub apelacji.

Regulacja ta przekracza zakres wiedzy praktycznej, jaką w ramach aplikacji radcowskiej uzyskać może aplikant. Wynika to z przepisów obowiązującej i w tym zakresie nie zmienionej ustawy o radcach prawnych, która w art. 4.1 przewiduje, że wykonywanie zawodu radcy prawnego polega na świadczeniu pomocy prawnej, z wyjątkiem występowania w charakterze obrońcy w postępowaniu karnym i w postępowaniu w sprawach o przestępstwa skarbowe. Aplikant również na etapie zajęć praktycznych nie zapoznaje się z procedurą postępowania karnego na etapie odwoławczym, tj. np. apelacyjnym, tym samym nie ma możliwości nabycia praktycznych umiejętności w stopniu, w jakim wymagane są one do uzyskania tytułu zawodowego w ustawie z dnia 20 lutego 2009 roku.

Krzywdzące różnicowanie

Zdaniem aplikantów krzywdzące jest różnicowanie wymagań egzaminacyjnych dla roczników aplikantów radcowskich objętych identycznym tokiem szkolenia, zapisane w art.16 ustawy o zmianie ustawy o radcach prawnych.

Zastrzeżenia środowiska aplikantów aplikacji radcowskiej budzi przyjęty przez Sejm i Senat zapis artykułu 16, zgodnie z którym rady okręgowych izb radców prawnych w 2009 r. przeprowadzają egzamin radcowski dla aplikantów radcowskich, którzy zdali egzamin konkursowy w dniu 10 grudnia 2005 r. i rozpoczęli aplikację przed dniem 1 października 2006 roku.

Tak skonstruowany przepis wyłącza spod zakresu swojego obowiązywania aplikantów, którzy zdali egzamin konkursowy w dniu 8 lipca 2006 r. i rozpoczęli aplikację po dniu 1 października 2006 roku.

Niewłaściwym wydaje się przyjęcie dla obu roczników odmiennych zasad egzaminu zawodowego.

W opinii aplikantów rozwiązanie uchwalone w ustawie z dnia 20 lutego 2009 r. podważa nie tylko zaufanie obywatela do państwa, gdyż krzywdząco różnicuje możliwość uzyskania uprawnień zawodowych dla dwóch następujących po sobie roczników aplikantów, ale również de facto utrudni jednemu z roczników dostęp do wykonywania zawodu radcy prawnego i znacząco pogorszy sytuacje tego rocznika na rynku pracy.

Proponowane nowe rozwiązania egzaminacyjne objąć powinny te roczniki aplikantów, których szkolenie zostanie dostosowane do stawianych przed kandydatem na radcę prawnego wymogów.

Anna Sergiej

Zobacz także:

Zawody prawnicze w opinii Polaków

KRRP przyjmuje zgłoszenia na kolejne szkolenie

Konkurs KRRP na najlepszą pracę magisterską