Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie rozpoznał sprawę dotyczącą odmowy wpisu na listę adwokatów. Sąd uchylił zaskarżane uchwały.

Po zdaniu egzaminu sędziowskiego skarżący w dniu 15 września 2005 roku wniósł o wpis na listę adwokatów w Izbie Adwokackiej w Wałbrzychu. W podjętej uchwale Okręgowa Izba Adwokacka nie uwzględniła wniosku skarżącego, uzasadniając swoją decyzję brakiem wystarczającej praktyki prawnej. ORA podjęła swoją uchwałę w świetle sentencji wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dn. 19 kwietnia 2006 r. aby taka osoba - która zdała egzamin sędziowski - mogła uzyskać wpis na listę adwokatów musi jeszcze wykazać się odpowiednią praktyką w zawodzie prawniczym

Uchwała została utrzymana w mocy przez organ II instancji – Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej. W złożonym odwołaniu do Ministra Sprawiedliwości, skarżący podtrzymał twierdzenia i zarzuty zawarte we wcześniejszych pismach procesowych. Minister utrzymał w mocy decyzje ORA i Prezydium NRA, twierdząc, że skarżący nie posiadał wystarczającej praktyki, która pozwalałaby na wykonywanie zawodu adwokata. Ministra nie przekonał fakt, iż skarżący był zatrudniony w Urzędzie Wojewódzkim, oraz w Zakładzie Komunalnym, gdzie zajmował się obsługą prawną. Decyzja MS został zaskarżona do sądu administracyjnego.

Skład orzekający Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego uznał, że organy właściwie ustaliły brak odpowiednich kwalifikacji kandydata, który nie zdołał wykazać wymaganej praktyki w zakresie udzielania pomocy prawnej oraz umotywowane było uwzględnieniem stanu prawnego powstałego w konsekwencji wydania orzeczenia TK. NSA uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił zaskarżaną decyzję o odmowie wpisu na listę adwokatów.

WSA nie zgodził się z większością argumentów, podnoszonych przez organy samorządu adwokackiego. Organy te w sposób nie dość wnikliwy oceniły praktykę zawodową skarżącego. W ocenie sądu zakres obowiązków na samodzielnym stanowisku związanym z obsługą prawną i reprezentowaniem Urzędu Wojewódzkiego na sali sądowej jest wystarczający, aby uznać, że skarżący tą praktykę posiada. Organy oceniające jego przydatność do zawodu koncentrowały się na ilości spraw, w których występował, oraz ich charakterze, nie zwracając uwagi, iż skarżący samodzielnie zajmował się obsluga prawnę. Należy dodać, że wcześniej tą funkcję wykonywał radca prawny.

Dalej WSA stwierdza, że zarzucanie osobie, która nie jest wpisana na listę adwokatów, że nie występuje zbyt często przez sądem jest niedopuszczalny. Sąd przywołał także stanowisko Trybunału Konstytucyjnego, który wyłącza niejako zawód sędziego przed nawias, uznając, że zakres, ranga tego egzaminu pozwala na przyjęcie, że zdanie egzaminu sędziowskiego uprawnia do wykonywania innych zawodów prawniczych. W tej sytuacji zdaniem WSA organy samorządu adwokackiego, a także Minister Sprawiedliwości nie zbadały w sposób wystarczający praktyki prawnej skarżącego i z tego względu sąd uchylił zaskarżane uchwały

Sygn. akt. VI SA/Wa 1883/08

Anna Sergiej

Zobacz także:

TK: Prawo o adwokaturze jest zgodne z konstytucją

WSA: Biegły musi dawać rękojmie prawidłowego wykonywania zawodu