W wyroku z 10 listopada 2009 roku Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze, w zakresie odnoszącym się do dłużnika niekorzystającego z pomocy adwokata lub radcy prawnego, jest niezgodny z art. 45 ust. 1 konstytucji oraz nie jest niezgodny z art. 32 ust. 1 konstytucji.
Kwestionowany przepis stanowi, że wniosek dłużnika o ogłoszenie upadłości nieodpowiadający wymogom określonym w ustawie lub nienależycie opłacony zwraca się bez wzywania o uzupełnienie lub opłacenie wniosku. Zdaniem Trybunału w stosunku do dłużnika nie korzystającego z fachowej pomocy prawnej bezwarunkowy zwrot wniosku dotkniętego jakimikolwiek brakami stanowi sankcję nieproporcjonalną do efektów, jakim miała służyć. Rygoryzm przewidziany przez ustawodawcę jest niedopuszczalny, gdy strona działa sama, bez pomocy profesjonalnego pełnomocnika. Nie można natomiast mówić o nadmiernym rygoryzmie, jeśli strona postępowania zastąpiona jest przez profesjonalistę. Z samej bowiem istoty zastępstwa procesowego wynika założenie, że pełnomocnik będzie działał fachowo, zgodnie ze swoją wiedzą oraz należytą starannością.
Rozprawie przewodniczył sędzia TK Stanisław Biernat, I sprawozdawcą był sędzia TK Marek Kotlinowski, II sprawozdawcą był sędzia TK Marek Mazurkiewicz.
TK