Jak dalece można ograniczać prawa jednostki ze względu na ochronę zdrowia publicznego? –seminarium pod takim hasłem zostało zorganizowane przez fundację Panoptykon.
W dniu 15 grudnia 2009 roku w kawiarni Nowy Wspaniały Świat w Warszawie odbyła się kolejna dyskusja w ramach cyklu „Seminarium Panoptykon: rozmowy o społeczeństwie nadzorowanym”, poświęcona rozważaniom na temat zarządzania zdrowiem i nadzoru nad chorobą, wpisana w bieżący proces konsultacji wokół Strategii e-Zdrowie na lata 2009-2011. Na zaproszenie Fundacji Panoptykon, o celach i wartościach w polskiej polityce ochrony zdrowia dyskutowali: Adam Kozierkiewicz – ekspert rynku medycznego, Ewa Charkiewicz – badaczka społeczna i feministka, oraz Piotr Kalinowski – publicysta Medical Tribune.
Paneliści podjęli próbę odpowiedzi na pytania o to, jak pogodzić prawo jednostki do poszanowania prywatności, w tym decydowania o własnym zdrowiu, z potrzebą ochrony zdrowia publicznego, czy obowiązkowe badania medyczne nie ingerują nadmiernie w naszą prywatność, czy NFZ powinien wiedzieć wszystko na temat naszych schorzeń i zalecanych terapii, czy prawo do odmowy terapii medycznej (takiej jak szczepienie czy badania profilaktyczne), kończy się tam, gdzie pojawia się zagrożenie dla zdrowia innych ludzi? Punktem zapalnym w rozmowie okazał się temat priorytetów, jakie realizuje państwo poprzez politykę finansowania określonych świadczeń medycznych
Czy, przy ograniczonych środkach można poświęcić zdrowie i życie jednostki, aby zabezpieczyć prawo do odpowiedniego standardu usług medycznych większości społeczeństwa? Czy służba zdrowia powinna działać w oparciu o kryteria efektywnej alokacji środków i optymalizacji kosztów? Czy prawa człowieka, takie jak prawo do ochrony zdrowia, można ograniczać ze względów ekonomicznych? Na powyższe pytania trudno udzielić prostych odpowiedzi. Tym bardziej, podobna dyskusja powinna być kontynuowana w kręgu ekspertów medycznych, prawników, organizacji pozarządowych i polityków.
KSz, KFŁ
Zobacz także: