Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że prawo Unii stoi na przeszkodzie temu, by pracownik wykonujący działalność zawodową na stałej instalacji położonej na szelfie kontynentalnym przylegającym do państwa członkowskiego nie podlegał obowiązkowemu ubezpieczenie społecznemu wyłącznie z tego względu, że zamieszkuje nie w podległym, lecz w innym państwie członkowskim.
Trybunał orzekł, że skoro państwo członkowskie wykonuje na przylegającym do niego szelfie kontynentalnym suwerenne prawa, choć są one funkcjonalne i ograniczone, pracę świadczoną na stałych lub pływających instalacjach, położonych na omawianym szelfie, w ramach badania lub eksploatacji zasobów naturalnych, należy uznać, do celów stosowania prawa Unii, za świadczoną na terytorium tego państwa.
Zobacz: ETS w sprawie zastosowania kary więzienia w trakcie trwania postępowania deportacyjnego
Ponadto Trybunał podkreślił, że ustalenie warunków istnienia uprawnienia lub obowiązku przynależności do systemu zabezpieczenia społecznego lub do takiego czy innego działu tego systemu należy do ustawodawstwa każdego państwa członkowskiego. O ile jednak państwa członkowskie zachowują swoje kompetencje w zakresie organizacji warunków przynależności do własnych systemów zabezpieczenia społecznego, o tyle powinny one, w ramach wykonania tychże kompetencji, przestrzegać prawa Unii. Z jednej strony, omawiane przesłanki nie mogą powodować wyłączenia z zakresu stosowania ustawodawstwa krajowego osób, względem których to samo ustawodawstwo znajduje zastosowanie zgodnie z prawem Unii. Z drugiej strony, systemy obowiązkowego ubezpieczenia powinny być zgodne z przepisami dotyczącymi swobodnego przepływu pracowników.
Zobacz: ETS: Ograniczenie dostępu do zawodu notariusza niezgodne z prawem unijnym
Tymczasem prawo Unii stanowi w sposób wyraźny, że osoba wykonująca pracę na terytorium jednego państwa członkowskiego podlega ustawodawstwu tego państwa, „nawet jeżeli zamieszkuje na terytorium innego państwa członkowskiego”. Prawo to nie byłoby przestrzegane, gdyby można było powołać się na przesłankę miejsca zamieszkania narzuconą przez ustawodawstwo państwa członkowskiego, na którego terytorium jest wykonywana praca, warunkującą dostęp do przewidzianego przezeń systemu obowiązkowego ubezpieczenia społecznego względem osób zatrudnionych na terytorium tego państwa członkowskiego, lecz zamieszkujących w innym państwie członkowskim. W odniesieniu do takich osób prawo Unii wywiera skutek w postaci zastąpienia przesłanki miejsca zamieszkania przesłanką wykonywania pracy na terytorium właściwego państwa członkowskiego.
Zobacz: ETS w spawie ograniczeń hałasów wywołanych przez ruch lotniczy
Tym samym przepisy prawa krajowego, opierające się na kryterium miejsca zamieszkania celem ustalenia, czy pracownik świadczący pracę na gazowej platformie położonej na szelfie kontynentalnym przylegającym do państwa członkowskiego może korzystać z ubezpieczenia obowiązkowego w tym państwie są sprzeczne z prawem Unii.
PS/źródło:curia.pl
Zobacz także: