10 grudnia 1948 r. Zgromadzenie Ogólne NZ przyjęło Powszechną Deklarację Praw Człowieka. Ze względu na swój uniwersalny charakter, Deklaracja stała się aktem prawa zwyczajowego i podstawą kolejnych dokumentów z zakresu ochrony praw człowieka.

Dla uczczenia 60. rocznicy uchwalenia Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych prowadzono roczną kampanię pod hasłem „Godność i sprawiedliwość dla wszystkich”. Hasło to odnosi się do zawartego w Deklaracji zapisu o niezbywalności podstawowych praw i wolności, wynikających z przyrodzonej godności każdego człowieka.

Wkład Polski w międzynarodową ochronę praw człowieka to m.in. inicjatywy przyjęcia przez ONZ Konwencji o niestosowaniu przedawnienia wobec zbrodni wojennych i zbrodni przeciw ludzkości z 1968 r. oraz Konwencji praw dziecka z 1989 r. W tym roku obchodzimy również rocznicę przyjęcia (w 1948 r.) Konwencji w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa, której inicjatorem był polski prawnik Rafał Lemkin. Polska angażowała się również aktywnie (m. in. jako współautor szeregu rezolucji) w prace Komisji Praw Człowieka ONZ oraz powstałej w jej miejsce Rady Praw Człowieka.

Do Deklaracji, która przez wiele lat po przyjęciu nie mogła być oficjalnie publikowana w naszym kraju, odwoływali się również polscy obrońcy wolności i godności człowieka. Po przemianach roku 1989 oczywiste stało się, że promocja praw człowieka i dzielenie się naszymi doświadczeniami w procesie przemian demokratycznych muszą stać się jednym z fundamentalnych celów polskiej polityki zagranicznej. Znajduje to potwierdzenie we wspieraniu przez Polskę przemian w państwach na drodze ku demokracji oraz udzielaniu poparcia dla działalności obrońców praw człowieka w państwach autorytarnych.

MSZ/AS