Trybunał Konstytucyjny uznał, iż brak precyzyjnego określenia kryterium "miejsca zamieszkania" w wypadku ustalania renty rodzinnej jest niezgodny z konstytucją.

Trybunał Konstytucyjny rozpoznał pytanie prawne Sądu Okręgowego w Warszawie XIV Wydział Ubezpieczeń Społecznych dotyczące warunków świadczeń emerytalno-rentowych dla Polaków pracujących poza granicami RP.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że artykuł 9 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zakresie przesłanki stałego miejsca zamieszkania na obecnym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, w części odsyłającej do art. 6 ust. 2 pkt 1 lit. c w związku z art. 65 tej ustawy jest niezgodny z art. 2 i art. 32 ust. 1 konstytucji.

Trybunał Konstytucyjny rozpoznawał pytanie prawne Sądu Okręgowego w Warszawie, przed którym zawisła sprawa Alicji W., zamieszkałej w Kanadzie, ubiegającej się o rentę rodzinną po zmarłym mężu. Mąż Alicji W. w okresie od 8 stycznia 1981 r. do 28 lutego 1989 r. był zatrudniony u zagranicznego pracodawcy za granicą za zgodą władz polskich. Następnie wraz żoną zamieszkał w Toronto, gdzie zmarł 25 lutego 1994 r. Możliwość uwzględnienia okresu pracy zmarłego przy ustaleniu prawa do renty rodzinnej jest uzależniona - przez art. 9 ust. 1 ustawy o FUS - od warunku stałego zamieszkania zainteresowanego (domicylu) na obecnym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Trybunał Konstytucyjny orzekł niekonstytucyjność takiej regulacji z uwagi na nieadekwatność i niedookreśloność kryterium "miejsca zamieszkania" w wypadku ustalania renty rodzinnej. Niejasne jest m.in., jakiego momentu dotyczy wymaganie domicylu.

TK zaznaczył, że - ze względu na konkretny charakter kontroli konstytucyjności wszczętej na podstawie pytania prawnego - stwierdzenie niekonstytucyjności przesłanki domicylu dotyczy tylko renty rodzinnej, w warunkach, gdy prawo osoby, po której renta przysługuje i które stanowi podstawę do nabycia renty rodzinnej, nie było dotychczas ustalone i tylko sytuacji determinowanej przedmiotem sprawy (w zakresie odesłania do art. 6 ust. 2 pkt 1 lit. c ustawy o FUS).

Rozprawie przewodniczyła sędzia TK Teresa Liszcz, a sprawozdawcą była sędzia TK Ewa Łętowska.

PS/TK