Tworzenie spalarni i współspalarni często wywołuje sprzeciw mieszkańców terenów przylegających do miejsc, na których planowana jest inwestycja. Gminy stoją więc przed trudnym zadaniem zebrania środków na budowę spalarni, a także muszą wybrać lokalizację, w której będzie możliwa realizacja inwestycji przy jak najmniejszym sprzeciwie mieszkańców.
Sprawą zmniejszenia emisji odpadów w Polsce zajęła się Unia Europejska, wydając wytyczne, w świetle których do roku 2013 r. musimy zmniejszyć ilość składowanych odpadów o 50 procent w porównaniu z ilością odpadów z 1995 r.
Zasady postępowania z odpadami reguluje ustawa z 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz.U. z 2007 r. nr.39.poz. 251 z późn.zm.). Mają one przede wszystkim na celu wytyczenie reguł postępowania z odpadami w taki sposób, aby zapewnić ochronę życia i zdrowia ludzi oraz ochronę środowiska. Spełnienie tych kryteriów jest możliwe poprzez zapobieganie powstawaniu odpadów lub ograniczaniu ich ilości. W tym celu ustawodawca przewidział tworzenie spalarni i współspalarni odpadów, jako jedynych legalnych miejsc przeznaczonych do ich termicznej obróbki. Spalarnie przeznaczone są do termicznego przekształcania odpadów z odzyskiem lub bez odzysku wytwarzanej energii cieplnej, natomiast współspalarnie nastawione są na wytwarzanie energii lub produktów, przy czym wraz z paliwami są przekształcane termicznie odpady w celu odzyskania energii zawartej w odpadach albo unieszkodliwienia odpadów. Ustawodawca przewidział również wymogi, jakie musi spełniać spalarnia odpadów. Przede wszystkim tworzenie oraz użytkowanie spalarni musi odbywać się w taki sposób, aby ilość i szkodliwość dla życia, zdrowia ludzi lub dla środowiska odpadów i innych emisji powstających wskutek termicznego przekształcania odpadów była jak najmniejsza. Zarządzający spalarnią jest zobowiązany między innymi do ewidencjonowania odpadów, które przyjmuje do utylizacji, w tym przypadku odpadów niebezpiecznych do pobierania próbek i przechowywania ich przez co najmniej miesiąc od chwili poddania termicznej obróbce.
Z kolei ustawa z 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (tekst jednolity Dz.U. z 2005 r. nr 236, poz. 2008 z późn. zm.) nakłada na gminę obowiązek utrzymania czystości. Realizacja tego obowiązku (zgodnie z art. 5 ust 1 pkt 3b) ma nastąpić poprzez pozbywanie się zebranych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych oraz nieczystości ciekłych w sposób zgodny z przepisami ustawy i przepisami odrębnymi – czyli również poddawania odpadów obróbce termicznej. Ponadto termiczne przekształcanie odpadów poza spalarniami odpadów lub współspalarniami odpadów podlega karze aresztu albo grzywny. Obecnie obowiązujące przepisy nakładają na gminy obowiązek ograniczania ilości odpadów ulegających biodegradacji. Tym samym budowa spalarni jest konieczna do wypełnienia przez gminy ustawowych obowiązków. Budowanie spalarni i współspalarni jest jednak kosztowne i jest to największy problem dla samorządów. Istnieje możliwość wybudowania spalarni przez kilka gmin. Funkcjonują także programy unijne zajmujące się dofinansowywaniem takich inwestycji.