W umowie o ustanowienie hipoteki trzeba w sposób szczegółowy oznaczyć zabezpieczoną w ten sposób wierzytelność. Dzięki temu w przyszłości nie będzie problemów związanych z interpretacją zawartych w niej postanowień
Umowy ramowe najczęściej zobowiązują do zawierania kontraktów na warunkach, które zostały w nich określone. Mogą dotyczyć wykonywania przez bank na zlecenie klienta czynności obciążonych ryzykiem, takich jak udzielanie kredytów, gwarancji i poręczeń. W takiej sytuacji bank występuje o zabezpieczenie kilku wierzytelności jedną hipoteką. Jednak w umowie, w której ustanowi hipotekę, powinien wskazać stosunki prawne i wynikające z nich wierzytelności objęte zabezpieczeniem.
Aby umowa o ustanowienie hipoteki w przyszłości nie powodowała problemów związanych z interpretacją zawartych w niej ustaleń, trzeba w sposób szczegółowy oznaczyć w niej zabezpieczoną wierzytelność.

Oznaczenie wierzytelności

Przy zawieraniu takich umów banki biorą pod uwagę stanowisko ukształtowane w orzecznictwie sądów dotyczące określania czynności bankowych, z których wynikają wierzytelności banku. Na przykład w uchwale z 19 marca 2010 r. w sprawie o sygn. akt III CZP 6/10 Sąd Najwyższy stwierdził, że bankowemu tytułowi egzekucyjnemu może być nadana klauzula wykonalności, gdy w tytule egzekucyjnym czynność bankowa wskazana jest w sposób umożliwiający jej zindywidualizowanie. Chodzi tu o czynność, z której wynikają dochodzone roszczenia. W uzasadnieniu uchwały SN stwierdził, że sama umowa ramowa czynnością taką nie jest.
Uznał również, że wskazanie w bankowym tytule egzekucyjnym na to, że dochodzone roszczenie wynika z umowy ramowej, nie pozwala automatycznie przyjąć, iż wynika również z czynności bankowej. Tak będzie nawet wówczas, gdy umowa ramowa przewiduje zawieranie umów dotyczących czynności bankowych i określi zasady, którym muszą one odpowiadać. Dla- tego dla ustanowienia zabezpieczenia wierzytelności z umów ramowych i ich egzekucji trzeba wskazać każdą czynność bankową, określając ją w sposób umożliwiający zidentyfikowanie.

Nowe możliwości

Od 20 lutego 2011r możliwa jest tzw. podmiana zabezpieczonej wierzytelności hipotecznej inną wierzytelnością tego samego wierzyciela lub zastąpienie jednej wierzytelności kilkoma wierzytelnościami. Wolno też zastąpić wierzytelności w wysokości niższej wierzytelnością o wysokości wyższej, pod warunkiem że wpisana w księdze wieczystej wysokość hipoteki nie ulegnie zmianie. Trzeba wówczas zawrzeć umowę między właścicielem nieruchomości i wierzycielem oraz dokonać wpisu do księgi wieczystej. Nie jest potrzebna zgoda osób, którym przysługują prawa hipoteczne wpisane do księgo wieczystej z pierwszeństwem równym lub niższym. Aby wierzytelność została zastąpiona skutecznie, musi istnieć wierzytelność pierwotnie zabezpieczona, ponieważ najczęściej z jej wygaśnięciem wiąże się wygaśnięcie hipoteki. Zastąpienie jednej wierzytelności kilkoma wierzytelnościami i odwrotnie może spowodować obniżenie kosztów udzielania kredytów i ich zabezpieczenia hipotecznego. Taka procedura umożliwia bankowi zabezpieczanie kilku wierzytelności, które powstały w różnym czasie. Robi to, korzystając z raz ustanowionej hipoteki.
W ten sposób wolno zabezpieczyć wierzytelności istniejące oraz przyszłe wynikające z określonych stosunków prawnych, wierzytelności o oznaczonej lub nieoznaczonej wysokości. Jedną hipoteką zabezpiecza się też wiele wierzytelności przysługujących temu samemu wierzycielowi, nawet jeżeli będą wynikały z różnych stosunków prawnych.
PRZYKŁAD
Czy bank musi oznaczyć czynność, z której wynikają roszczenia
W bankowym tytule egzekucyjnym czynności, z której wynika dochodzone roszczenie, trzeba wskazać stosunek zobowiązaniowy tworzący źródło roszczenia banku objętego bankowym tytułem egzekucyjnym. Powinien zostać określony w taki sposób, aby było możliwe zindywidualizowanie tego stosunku.
Podstawa prawna
Art. 1 pkt 25 ustawy z 26 czerwca 2009 r. o zmianie ustawy o księgach wieczystych i hipotece oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. nr 131, poz. 1075).