Praca magisterska może opierać się na już rozpowszechnionych publikacjach książkowych i artykułach z czasopism. Studenci muszą jednak pamiętać o prawidłowym oznaczeniu cytatów i robieniu przypisów.
W zdecydowanej większości przypadków promotorzy nie wymagają od studentów, aby ich prace dyplomowe opierały się wyłącznie na własnych nowatorskich badaniach. Dlatego prace licencjackie i magisterskie bazują na dostępnych już opracowaniach, monografiach, komentarzach czy artykułach prasowych. Studenci mają ustawowe prawo cytowania innych twórców. Należy to jednak robić tak, by nie łamać praw autorskich.

Prawo cytatu

Co ważne, prawo nie przewiduje żadnych limitów, które wskazywałyby wyraźnie, ile procent (np. 10 lub 80) cytatów można zamieścić w pracy dyplomowej. Wszystko zależy od tematu, dziedziny nauki i decyzji promotora, który może być zwolennikiem obszernych cytatów lub równie dobrze wymagać od studenta samodzielności i jak największej własnej inwencji.
Na cytowanie innych autorów pozwala wprost art. 29 prawa autorskiego. Zgodnie z nim wolno bez zgody autora przytaczać w utworach stanowiących samoistną całość urywki rozpowszechnionych utworów lub drobne utwory w całości. Musi to jednak być zawsze uzasadnione wyjaśnianiem, analizą krytyczną, nauczaniem lub prawami gatunku twórczości, a także celami dydaktycznymi lub naukowymi.
Każdy cytowany utwór lub jego fragment trzeba odpowiednio oznaczyć. Zgodnie z prawem autorskim można korzystać z utworów w granicach dozwolonego użytku pod warunkiem wymienienia imienia i nazwiska twórcy oraz źródła. Wykorzystane treści muszą wyraźnie się odznaczać, tak by po ich przeczytaniu było wiadomo, który fragment został zaczerpnięty z innego źródła. Można to zrobić na różne sposoby, np. oznaczyć cudzysłowem lub przypisem. Przypis jest wystarczający, gdy myśl zaczerpniętą z innego dzieła wyrażamy własnymi słowami. W sytuacji gdy w pracy dyplomowej pojawia się dosłownie zaczerpnięty fragment cudzego tekstu, poza przypisem należy go koniecznie ująć w cudzysłowie.
Należy pamiętać, że ochronie prawnoautorskiej podlega każdy utwór niezależnie od tego, czy jego autorem jest uznany profesor prawa czy początkujący bloger. Dlatego w razie gdy materiały zostały zaczerpnięte ze strony internetowej, należy również podać jej adres. Oznaczać trzeba również fragmenty utworów nieznanych twórców. W takiej sytuacji należy podać źródło oraz zamieścić krótką wzmiankę, że powołany utwór jest dziełem anonimowego twórcy.

Robienie przypisów

Ważnym elementem każdej pracy dyplomowej, któremu szczególnie dużo uwagi poświęcają promotorzy, są przypisy. Są one oznaczeniem źródeł pojawiających się w pracy informacji.
Przypisy muszą być robione według jednego z góry przyjętego schematu. Podstawowym jest ten, który podaje najpierw imię lub imiona (zazwyczaj używa się inicjałów) i nazwisko autora, następnie po przecinku zapisany kursywą tytuł publikacji, a na końcu miejsce i rok wydania dzieła oraz stronę, z której zaczerpnięto informację (np. J. Kaliński, Historia gospodarcza XIX i XX w., Warszawa 2004, s. 123).
Inaczej będzie skonstruowany przypis do artykułu prasowego, gdzie po tytule artykułu podajemy tytuł czasopisma (np. Ł. Kuligowski, Uzbrojona policja ochrony przyrody, „Dziennik Gazeta Prawna”, 25 stycznia 2011 r.). Z kolei powołując się na treści znalezione w internecie, zawsze należy wskazać dokładny link i nie można ograniczać się jedynie do adresu głównego witryny. Tu dodatkowo trzeba podać datę, w której znaleźliśmy informację, z uwagi na to, że zawartość witryn internetowych ulega często modyfikacji (np. http://www. trochetechniki.pl/15-najczesciej-popelnianych-bledow-podczas-robienia-zdjec,t,3839.html, 17 marca 2011 r., a nie http:// www.trochetechniki.pl/).
125 uczelni wyższych w Polsce sprawdza dzisiaj prace dyplomowe studentów w informatycznym systemie antyplagiatowym
PRZYKŁAD
W określonych przypadkach możliwe jest przytoczenie całego utworu
Przy cytowaniu najważniejszy nie jest rozmiar przytaczanego cudzego utworu, lecz jego wzajemne relacje z powstającym dziełem i cel cytatu. W określonych wypadkach uzasadnione może być nawet przytoczenie cudzego utworu w całości, jeżeli następuje to w celu wyjaśniania, analizy krytycznej, nauczania lub uzasadnione jest prawami gatunku twórczości. Cytowany urywek lub nawet cały drobny utwór musi pozostawać w takiej proporcji do wkładu własnej twórczości, aby nie było wątpliwości co do tego, że powstało własne, samoistne dzieło. Cytat w stosunku do całości musi pełnić rolę podrzędną (patrz. wyrok Sądu Najwyższego z 23 listopada 2004 r., sygn. akt I CK 232/2004).
Podstawa prawna
Ustawa z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2006 r. nr 90, poz. 631 z późn. zm.).