Ubezpieczyciel nie może domagać się od klienta informacji o jego stanie majątkowym oraz żądać od niego udowodnienia, że uległ wypadkowi. Ubezpieczony nie ma także obowiązku dostarczać zakładowi dokumentów dotyczących leczenia.
Zawierając umowę ubezpieczenia, powinniśmy zachować wyjątkową czujność. Wiele z tych dokumentów zawiera bowiem postanowienia, które naruszają interesy konsumentów. Oprócz niedozwolonych klauzul umownych często zdarza się także, że ubezpieczyciele stosują praktyki, do których nie mają prawa.

Za dużo informacji

Jako przykład takich niedozwolonych praktyk można wskazać domaganie się od klienta informacji, które nie mają związku z przedmiotem ubezpieczenia, czyli nie służą ocenie ryzyka. Są to w szczególności informacje dotyczące stanu majątkowego ubezpieczonego. Zakłady ubezpieczeń poprzez gromadzenie informacji niezwiązanych z przedmiotem ubezpieczenia mogą naruszać dobre obyczaje. Zakład ubezpieczeń wkracza bowiem w ten sposób w sferę prywatną ubezpieczonego. Konsument ma pełne prawo nie życzyć sobie, aby ubezpieczyciel weryfikował jego stan majątkowy. Ponadto skompletowanie żądanej dokumentacji może wiązać się z utrudnieniami, znaczącymi kosztami oraz stratą czasu klienta. Takie działanie ubezpieczyciela można uznać za naruszanie interesu ekonomicznego konsumenta.

Niedozwolone żądania

Zdarza się również, że przy zawieraniu umowy ubezpieczenia na życie zakład ubezpieczeń żąda przedstawienia w oryginale dokumentów dotyczących szpitalnego leczenia. Jest to działanie niedozwolone, gdyż zakład ubezpieczeń społecznych powinien o takie dokumenty postarać się sam. Zgodnie bowiem z art. 22 ustawy o działalności ubezpieczeniowej zakład ubezpieczeń może uzyskać odpłatnie od szpitali, które udzielały świadczeń zdrowotnych ubezpieczonemu lub osobie, na rzecz której ma zostać zawarta umowa ubezpieczenia, informacje o okolicznościach związanych z oceną ryzyka ubezpieczeniowego i weryfikacją podanych przez tę osobę danych o jej stanie zdrowia, ustaleniem prawa tej osoby do świadczenia z zawartej umowy ubezpieczenia i wysokością tego świadczenia, a także informacje o przyczynie śmierci ubezpieczonego, z wyłączeniem wyników badań genetycznych. Tak więc zakład ubezpieczeń może w szybki i kompleksowy sposób uzyskać potrzebną dokumentację. Wystarczy, że zwróci się do szpitala, w którym leczył się ubezpieczony, ze stosownym wnioskiem. Tymczasem konsument może mieć trudności z uzyskaniem takich dokumentów, zwłaszcza w sytuacji, gdy szpitalna pomoc była mu udzielana daleko od miejsca zamieszkania. Ponadto część dokumentacji medycznej jest własnością szpitala.

Przerzucanie obowiązku

Zakład ubezpieczeń nie może także domagać się od klienta, aby udowodnił on fakt zajścia wypadku, któremu uległ. To bowiem zakład ubezpieczeń zobowiązany jest do ustalenia stanu faktycznego zdarzenia, zasadności zgłoszonych roszczeń i wysokości świadczenia. Tak bowiem stanowi art. 16 ustawy o działalności ubezpieczeniowej. Zgodnie z nim zakład ubezpieczeń, po otrzymaniu zawiadomienia o zajściu zdarzenia losowego objętego ochroną ubezpieczeniową, podejmuje postępowanie dotyczące ustalenia stanu faktycznego zdarzenia, zasadności zgłoszonych roszczeń i wysokości świadczenia, a także informuje osobę występującą z roszczeniem pisemnie lub w inny sposób, na który osoba ta wyraziła zgodę, jakie dokumenty są potrzebne do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń lub wysokości świadczenia, jeżeli jest to niezbędne do dalszego prowadzenia postępowania.
Oznacza to, iż konsument ma obowiązek współdziałania, czyli np. dostarczenia dokumentów koniecznych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń lub wysokości świadczenia, o które prosi zakład ubezpieczeń. Jeżeli istnieją uzasadnione wątpliwości co do przedstawionych przez konsumenta informacji, zakład ubezpieczeń może nakazać potwierdzenie ich poprzez dostarczenie określonego dokumentu. Najpierw jednak musi podjąć próbę samodzielnego ustalenia wszelkich potrzebnych okoliczności.
Ważne!
Zakład ubezpieczeń zobowiązany jest do ustalenia stanu faktycznego zdarzenia, zasadności zgłoszonych roszczeń i wysokości świadczenia
Podstawa prawna
Ustawa z 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 11, poz. 66).