Opisów nieludzkich zachowań wobec czworonogów pełne są gazety i Internet. Mnożą się wypadki zwierząt zagłodzonych, przywiązanych w lesie do drzewa i pozostawionych na głodową śmierć, wyrzuconych z samochodu, zakopanych żywcem, podtopionych, maltretowanych, oślepionych, podpalonych. O większości podobnych wypadków nigdy jednak nikt się nie dowiaduje i pozostają one całkowicie bezkarne. Prokuratury i sądy zajmują się najdrastyczniejszymi wypadkami. Zdaniem obrońców zwierząt, kary za bestialstwo są jednak zbyt niskie. Choć prawo przewiduje, że za szczególne okrucieństwo wobec zwierzęcia grozi kara roku lub dwóch bezwzględnego więzienia, w praktyce sądy zwykle orzekają kary w zawieszeniu albo tylko grzywnę.
Jak wynika, z danych statystycznych Ministerstwa Sprawiedliwości (niestety dotyczą one tylko lat 2005-2008), kary bezwzględnego pozbawienia wolności orzekano sporadycznie.W 2005 roku prawomocnie skazano z ustawy o ochronie zwierząt 387 osób, Karę grzywny orzeczono wobec 138, a ograniczenia wolności – wobec 97. Na karę pozbawienia wolności skazano 162 osoby, ale wobec 152 zawieszono jej wykonanie. Oznacza to, że do więzienia trafiło tylko 10 okrutników. W 2006 roku skazano 430 osób, w tym 14 na grzywnę, 91 na ograniczenie wolności. Karę pozbawienia wolności dostało 192 oprawców, ale do więzienia trafiło tylko 15, bo pozostały ją zawieszono. W 2007 r. skazano 486 ludzi, którzy znęcali się i zabijali zwierzęta. 156 ukarano grzywną, 107 karą ograniczenia wolności. Na karę pozbawienia wolności skazano 217 z nich, ale do więzienia trafiło zaledwie 10. Niewiele lepiej było w 2008 r., choć widać, że stale wzrasta liczba osób odpowiadających za znęcanie się nad zwierzętami. Skazano 681 z nich, w tym na karę grzywny 229, na karę ograniczenia wolności 101. Karę pozbawienia wolności usłyszało 243 zwyrodnialców, ale za kratki trafiło 18 z nich.
Tymczasem mało kto wie, że już nawet porzucenie psa czy kota przez ich właściciela, jest formą znęcania się za którą grozi odpowiedzialność.
Ustawa o ochronie zwierząt z dnia 21 sierpnia 1997r. zakłada, że uśmiercanie zwierząt może być uzasadnione wyłącznie:
1) potrzebą gospodarczą;
2) względami humanitarnymi;
3) koniecznością sanitarną;
4) nadmierną agresywnością, powodującą bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia
lub życia ludzkiego, a także dla zwierząt hodowlanych lub dziko żyjących;
5) potrzebami nauki, z zastrzeżeniem przepisów rozdziału 9;
6) wykonywaniem zadań związanych z ochroną przyrody.
Uśmiercanie zwierząt może odbywać się wyłącznie w sposób humanitarny polegający
na zadawaniu przy tym minimum cierpienia fizycznego i psychicznego.
Za zabicie zwierzęcia w innym wypadku lub znęcanie się nad nim (art. 35 ustawy o ochronie zwierząt) grozi grzywna, kara ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Jeżeli sprawca działa ze szczególnym okrucieństwem, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
Według tej ustawy przez znęcanie się nad zwierzętami należy rozumieć zadawanie albo świadome dopuszczanie do zadawania bólu lub cierpień, a w szczególności:
1. umyślne zranienie lub okaleczenie zwierzęcia, nie stanowiące dozwolonego prawem zabiegu lub doświadczenia na zwierzęciu;
2. znakowanie zwierząt stałocieplnych przez wypalanie lub wymrażanie;
3. umyślne używanie do pracy lub w celach sportowych albo rozrywkowych zwierząt chorych, w tym rannych lub kulawych, albo zmuszanie ich do czynności mogących spowodować ból;
4. bicie zwierząt przedmiotami twardymi i ostrymi lub zaopatrzonymi w urządzenia obliczone na sprawianie specjalnego bólu, bicie po głowie, dolnej części brzucha, dolnych częściach kończyn;
5. przeciążanie zwierząt pociągowych i jucznych ładunkami w oczywisty sposób nie odpowiadającymi ich sile i kondycji lub stanowi dróg lub zmuszanie takich zwierząt do zbyt szybkiego biegu;
6. transport zwierząt, w tym zwierząt hodowlanych, rzeźnych i przewożonych na targowiska, przenoszenie lub przepędzanie zwierząt w sposób powodujący ich zbędne cierpienie i stres;
7. używanie uprzęży, pęt, stelaży, więzów lub innych urządzeń zmuszających zwierzę do przebywania w nienaturalnej pozycji, powodujących zbędny ból, uszkodzenia ciała albo śmierć;
8. dokonywanie na zwierzętach zabiegów i operacji chirurgicznych przez osoby nie posiadające wymaganych uprawnień bądź niezgodnie z zasadami sztuki lekarsko-weterynaryjnej, bez zachowania koniecznej ostrożności i oględności oraz w sposób sprawiający ból, któremu można było zapobiec;
9. złośliwe straszenie lub drażnienie zwierząt;
10. utrzymywanie zwierząt w niewłaściwych warunkach bytowania, w tym utrzymywanie ich w stanie rażącego niechlujstwa oraz w pomieszczeniach albo klatkach uniemożliwiających im zachowanie naturalnej pozycji;
11. porzucanie zwierzęcia, a w szczególności psa lub kota, przez właściciela bądź przez inną osobę, pod której opieką zwierzę pozostaje;
12. stosowanie okrutnych metod w chowie lub hodowli zwierząt;
13. trzymanie zwierząt na uwięzi, która powoduje u nich uszkodzenie ciała lub cierpienie oraz nie zapewnia możliwości niezbędnego ruchu;
14. organizowanie walk zwierząt.