TEZA: Określenie w uchwale warunków udzielania bonifikat przy sprzedaży nieruchomości gminnych ma na celu zapewnienie przejrzystości zasad, na jakich będą one udzielane. Nie oznacza to natomiast obowiązku przyznania tych bonifikat każdemu zainteresowanemu.
STAN FAKTYCZNY
Rozstrzygnięciem nadzorczym z maja 2010 r. wojewoda stwierdził częściową nieważność par. 2 uchwały rady miejskiej w sprawie określenia warunków udzielania bonifikat i wysokości stawek procentowych przy sprzedaży nieruchomości jako lokali mieszkalnych. W uchwale tej rada wskazała krąg podmiotów, którym nie przysługuje nabycie lokali mieszkalnych z zastosowaniem odpowiedniej bonifikaty. W ocenie organu nadzoru takie rozwiązanie pozostaje w sprzeczności z przywołanym w podstawie prawnej tej uchwały przepisem art. 68 ust. 1b ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2004 r. nr 261, poz. 2603 z późn. zm.), który określa warunki udzielania bonifikat i wysokość stawek procentowych. W skardze do WSA organ stanowiący gminy wniósł o uchylenie rozstrzygnięcia. W uzasadnieniu wskazał, że użyte w treści art. 68 ust. 1b ustawy o gospodarce nieruchomościami wyrażenie „w szczególności” wskazuje, iż przepis ten zawiera otwarty katalog uregulowań, jakie rada może umieścić w uchwale dotyczącej normowanej kwestii. Co za tym idzie nie może być mowy o przekroczeniu kompetencji.
Z UZASADNIENIA
W ocenie wojewódzkiego sądu administracyjnego powstały w tej sprawie spór dotyczy tego, czy rada miasta miała kompetencje, aby przy ustalaniu warunków udzielania bonifikat przy sprzedaży lokali mieszkalnych wyłączyć z możliwości skorzystania z owych bonifikat określone grupy osób. Zgodnie z art. 68 ust. 1b ustawy o gospodarce nieruchomościami w zarządzeniu wojewody albo uchwale rady lub sejmiku określa się w szczególności warunki udzielenia bonifikat i wysokość stawek procentowych. Zdaniem sędziów przepis ten wyraża normę o charakterze kompetencyjnym, a zawarte w nim odesłanie do treści ust. 1 wskazuje, że całą postać owej normy wyznaczają łącznie przepisy art. 68 ust. 1 i ust. 1b ustawy. W konsekwencji należy zwrócić uwagę, że w art. 68 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami ustawodawca upoważnił właściwy organ do udzielania bonifikat od wartości nieruchomości sprzedawanej w drodze bezprzetargowej, między innymi w przypadku gdy sprzedawaną nieruchomością jest lokal mieszkalny. W ocenie WSA oznacza to, że udzielanie bonifikat przy tego rodzaju sprzedaży jest uprawnieniem, nie zaś obowiązkiem organu. Innym słowy występuje tutaj uznanie administracyjne, tj. sytuacja gdy sposób ukształtowania pozycji prawnej obywateli (ich praw lub obowiązków) pozostawiony został woli właściwego organu. Jednocześnie w art. 68 ust. 1b ustawy ustawodawca niejako uzupełniając powyższą normę kompetencyjną, wskazał, że właściwy organ, w tym między innymi rada gminy, określa w drodze uchwały warunki udzielenia tych bonifikat. Zdaniem sędziów zestawienie obu przepisów prowadzi do wniosku, że rada gminy nie ma obowiązku udzielania bonifikat. Jeżeli jednak zdecyduje się na ich wprowadzenie, to podjęta w tym zakresie uchwała powinna określać warunki udzielenia w tym bonifikat. Ustawodawca nie ograniczył przy tym rady gminy, co do charakteru wprowadzanych warunków. Mogą to być zarówno warunki przedmiotowe, jaki podmiotowe. Te ostatnie mogą być ukształtowane poprzez wskazanie określonej grupy podmiotów, którym owa bonifikata będzie przysługiwała, jak i poprzez wskazanie grupy podmiotów, którym nie będzie przysługiwała.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 25 sierpnia 2010 r., sygn. akt SA/Bk 403/10