Jak dokonywać zamówień sektorowych o wartości niższej od tzw. progów unijnych

Na to pytanie należy odpowiedzieć przecząco, a uzasadnienie dla tej odpowiedzi znajdziemy zarówno w prawie europejskim, jak i krajowym. Prawo europejskie reguluje tę kwestię w nowej dyrektywie sektorowej, tj. Dyrektywie 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 31 marca 2004 r. koordynującej procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych. Dyrektywa ta w art. 16 stanowi, że z wyjątkiem wykluczeń na podstawie art. 19–26 lub zgodnie z art. 30, dotyczących prowadzenia określonej działalności, dotyczy ona zamówień, których szacunkowa wartość bez podatku od towarów i usług (VAT) jest równa lub większa od następujących progów: 499 000 euro w przypadku zamówień na dostawy i usługi i 6 242 000 euro w przypadku zamówień na roboty budowlane. Oznacza to, że nowa dyrektywa sektorowa nie ma zastosowania do zamówień sektorowych opiewających na kwoty nieprzekraczające wartości progowych. Potwierdza to również Komunikat Wyjaśniający Komisji Europejskiej dotyczący prawa wspólnotowego obowiązującego w dziedzinie udzielania zamówień, które nie są lub są jedynie częściowo objęte dyrektywami w sprawie zamówień publicznych (2006/C179/02). Odnosi się on do zamówień niebędących zamówieniami sektorowymi o wartości powyżej 14 tys. euro oraz do sektorowych, ale tylko należących do określonej grupy i to tylko powyżej wartości progowych. Także realizujący postanowienia nowej dyrektywy sektorowej art. 133 ust. 1 ustawy z 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych wyraźnie wskazuje, że określone w tej ustawie zasady udzielania zamówień sektorowych odnoszą się wyłącznie do zamówień powyżej progów unijnych. Oznacza to, że zamówień będących zamówieniami sektorowymi poniżej progów unijnych należy dokonywać nie na podstawie ustawy – Prawo zamówień publicznych, ale na podstawie postanowień Kodeksu cywilnego, określającego ogólne zasady zawierania umów.