TEZA: Plan miejscowy jest podstawą do wydania decyzji o pozwoleniu na budowę, stąd też niezbędne jest określenie zasad obsługi komunikacyjnej działek budowlanych nieprzylegających bezpośrednio do drogi publicznej.
STAN FAKTYCZNY
Rada Miejska podjęła uchwałę w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy. Przedłożone dokumenty planistyczne oceniono w zakresie spełnienia wymogów prawa dotyczących kompletności i zawartości prac planistycznych, prawidłowości wykonywania czynności trybu sporządzania projektu planu, zawartości i treści przedmiotowej uchwały.
Z UZASADNIENIA
Zdaniem wojewody, został naruszony art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, zgodnie z którym w planie miejscowym określa się obowiązkowo zasady modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji i infrastruktury technicznej, w związku z par. 4 pkt 9 lit. a) rozporządzenia ministra infrastruktury z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. nr 164, poz. 1587). Przepisy te wskazują na konieczność określenia zasad obsługi komunikacyjnej działek budowlanych. Tymczasem przedmiotowy plan nie zawiera takich ustaleń w odniesieniu do obsługi komunikacyjnej z dróg publicznych, dla wielu terenów częściowo zabudowanych przeznaczonych pod zabudowę rekreacji indywidualnej i pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną (tereny oznaczone symbolem ML) oraz pod zabudowę rezydencjonalną (tereny oznaczone symbolem MR).
Z załączonych podkładów mapowych wynika, że ciągi komunikacyjne nie stanowią ustaleń planu, ale są jedynie przesłanką do zapewnienia poszczególnym terenom prawidłowej obsługi komunikacyjnej, która powinna być obowiązującym ustaleniem przedmiotowego planu miejscowego.
Plan miejscowy jest podstawą do wydania decyzji o pozwoleniu na budowę, stąd też niezbędność określenia zasad obsługi komunikacyjnej działek budowlanych nieprzylegających bezpośrednio do drogi publicznej.
Ponadto zdaniem wojewody został naruszony par. 4 pkt 6 rozporządzenia ministra infrastruktury z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym ustalenia dotyczące parametrów i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, powinny zawierać w szczególności określenie linii zabudowy, wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działki lub terenu, w tym udziału powierzchni biologicznie czynnej, a także gabarytów i wysokości projektowanej zabudowy oraz geometrii dachu. Tymczasem w planie nie określono powierzchni biologicznie czynnej dla terenów oznaczonych symbolem MW, na których dopuszcza się rozbudowę istniejącej zabudowy. Nie ustalono również całkowitej powierzchni zabudowy, gdyż zapis w planie miejscowym – dopuszcza się powiększenie powierzchni zabudowy o 30 proc. w stosunku do istniejącej powierzchni zabudowy – nie stanowi jednoznacznego ustalenia planu miejscowego.
Według wojewody naruszony został także par. 4 pkt 6 rozporządzenia ministra infrastruktury z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, gdyż w planie nie określono parametrów zabudowy dla niektórych terenów. Tymczasem na wyżej określonych terenach dopuszcza się zaplecze techniczne, w tym zabudowę o charakterze trwałym i tymczasowym związanym z obsługą eksploatacji kruszywa.
Rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody łódzkiego nr PNK.I-0911/317/2009