Z młodości zapamiętałem Miedonię. Codziennie w południe podawano stan wody w Miedonii i ciągle obiecywałem sobie, że trzeba sprawdzić, gdzie jest Miedonia i co w niej szczególnego. Oferta była bogatsza. Podawano stan Bugu we Włodawie, która konkurowała z Kępą Polską i Zawichostem.
Życie przeszło i nigdy nie byłem w Miedonii i Kępie Polskiej, które odpłynęły gdzieś ze świadomości razem z komunikatami o stanie wody na najważniejszych rzekach Polski.
I co to komu przeszkadzało. Owszem, mieszkałem z dala od Miedonii i Zawichostu, ale czułem jakąś solidarność z mieszkańcami Włodawy, gdy poziom Bugu rósł tam niebezpiecznie.

Pomyłka w diagnozie

Teraz znów zalało koło Kępy Polskiej i trudno dociec – czy przez brak komunikatu, czy przez naturę Kępy Polskiej, która jak była nieumocniona, to i taką pozostała.
Starość przywołuje obrazy zalanego osiedla w Kozanowie. Ktoś wymyślił budowę bloków między rzekami czy niżej rzek, dość że Kozanów kiedyś zalało. Minęły lata. Nie starczyło, by poznać nazwisko projektanta, który kazał ludziom tam mieszkać, choć przecież nie kazał, bo sami się wprowadzili. Procesu nie było, kar nie wymierzono, ale wały chyba przecież zbudowali. Nie zbudowali.
Ale dlaczego nie zbudowali, skoro pamięć podpowiadała okrutne obrazy.
Nie zaleje – oświadczył przedstawiciel władzy i odetchnąłem, choć nigdy w Kozanowie nie byłem. Zalało. Dzięki telewizji obejrzałem, jak zalewało, przerywając kupkę worków, które ułożono przed zapewnieniem.
Z pewnością nie pojadę do Kozanowa, co do Miedonii – ciągle się zastanawiam.
Pani prezydent zawiadomiła w telewizji, że kazała kupić trzydzieści tysięcy worków. Dzień później kupiła dalszych sto tysięcy. Pomyłka w diagnozie czy nieprzewidywalna sytuacja?



Szukam w internecie ostrzeżeń sprzed trzech tygodni. Wystarczyłoby napisać – będzie powódź, zbierzcie ludzie tak zwane bety i uciekajcie na górkę. Ostrzeżeń nie było.
Sejm parę razy obradował, ale obowiązku ubezpieczeń nie nałożył dla uczczenia pamięci premiera Cimoszewicza, także zakazu budowy tam, gdzie zalewa. To wina Długosza i Kadłubka, że nie napisali, gdzie zalewa. Geodezja więc i kartografia pracowały w składach licznych, urzędy wydawały zezwolenia, powstawały plany zagospodarowania ziem przemilczanych przez Długosza, a teraz dowiaduję się, że będziemy pomagać ubezpieczonym i nieubezpieczonym, bo przecież dotknęła ich tragedia. Może by wprowadzić podatek od tragedii jako takiej, bo jak wyschnie, przyjdzie susza i trzeba będzie wypłacać dodatki do kredytów niskooprocentowanych, a potem od przymrozków, które wymroziły sady, przed zalaniem, a potem wysuszeniem.
Kolejni premierzy będą z troską wyjeżdżać na obszary dotknięte tragedią, dokumentując zbędność wojewodów, prezydentów i wójtów, którzy w tym czasie oskarżają się wzajemnie o brak troski i przewidywań.

Powodzianom szczęść Boże!

Na miejscu umiarkowanie zalanym przedstawiciel legislatywy zawiadomił, że potrzebna jest specjalna ustawa o wejściu na prywatny teren, jeśli będzie taka potrzeba, i wybudowaniu tamy lub wału. Dobrze. Tylko ustawy nam brakowało. Nie wspomniano tylko o ustawie, która powie: kto wymyśli, co jest potrzebne i co się z nim stanie, jak źle wymyśli. Przedstawiciel legislatywy wymyślił ustawę oraz ogłosił zamiar przejścia do władzy wykonawczej, co podważa wiarę w ustawę, ale wielu cieszy.
Potem przyjdą wybory i będą nowi wójtowie i prezydenci, nowy premier zatroska się, a nowy Sejm wyda nowe ustawy. Ja proponuję ustawę o przywróceniu komunikatów z Miedonii oraz ulgi podatkowe dla producentów worków.
Od czegoś trzeba zacząć. A powodzianom szczęść Boże...