Kiedy zagraniczne dokumenty urzędowe poświadczające niekaralność oferentów nie są wystarczające?
Małgorzata Surdek
adwokat, partner w kancelarii CMS Cameron McKenna
Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 4–8 prawa zamówień publicznych (p.z.p.) z postępowania o udzielenie zamówienia wyklucza się wykonawców, którzy zostali prawomocnie skazani za przestępstwa w nim wskazane, m.in. przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu lub inne przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowych, a także za przestępstwo skarbowe. Przepis ten dotyczy bądź osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, bądź wspólników prowadzących sprawy spółki osobowej albo członków organów zarządzających osoby prawnej. W przetargach o większej wartości zamawiający ma obowiązek żądania dokumentów potwierdzających niekaralność każdej z tych osób. W przypadku wykonawców mających siedzibę w Polsce takim dokumentem jest aktualna informacja z Krajowego Rejestru Karnego (KRK).
Sytuacja komplikuje się, gdy trzeba przedstawić dokumenty dla wykonawcy mającego siedzibę poza Polską. Przepisy wymagają przedstawienia aktualnego zaświadczenia właściwego organu sądowego lub administracyjnego kraju pochodzenia albo zamieszkania osoby, której dokumenty dotyczą. Jeżeli w kraju, w którym wykonawca ma siedzibę, nie wydaje się takich dokumentów, należy je zastąpić oświadczeniem o braku skazania za przestępstwa wymienione w polskiej ustawie złożonym np. przed notariuszem lub sądem kraju, w którym wykonawca ma siedzibę. Problem powstaje, gdy władze obcego kraju wydają co prawda zaświadczenia o niekaralności, ale takie, które z uwagi na rodzaj przestępstw w nich ujawnianych nie są w pełni odpowiednikiem informacji z KRK. Na przykład francuskie zaświadczenie o niekaralności, tzw. Biuletyn nr 3, ma węższy zakres niż polska informacja z KRK. Ujawnia bowiem tylko te przestępstwa, za które skazuje się na karę pozbawienia wolności powyżej 2 lat. W takim wypadku, aby uniknąć wykluczenia z udziału w przetargu, najlepiej jest złożyć do zamawiającego takie urzędowe zaświadczenie, które jest wydawane w danym kraju, i uzupełnić je stosownym oświadczeniem złożonym przed notariuszem w zakresie określonym w art. 24 ust. 1 pkt 4–8 p.z.p.