Osoby mieszkające w Danii co najmniej pięć lat nie muszą uzyskiwać zezwolenia na zakup domu lub ziemi.
Nabycie nieruchomości przez obcokrajowców w Danii uregulowane jest krajowymi przepisami prawnymi. Przy zakupie domu lub ziemi nie obowiązuje zasada równego traktowania obywateli Unii Europejskiej. W Traktacie z Maastricht przyjęto bowiem Protokół 1 wyłączający zasady zawarte w Traktacie i uwzględniający przepisy obowiązujące w tym zakresie w Danii.
Zasady nabywania nieruchomości w Danii określone zostały przez kilka aktów prawnych. Najważniejsze to ustawa w sprawie nabywania ziemi, ustawa o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców, rozporządzenie dotyczące nabywania nieruchomości przez obywateli i firmy pochodzące z Unii Europejskiej oraz ustawa o zagospodarowaniu przestrzennym. Zgodnie z tymi przepisami cudzoziemiec, który chce nabyć nieruchomość w Danii, musi uzyskać zezwolenie resortu sprawiedliwości. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy dana osoba mieszka (a firma ma siedzibę) w tym kraju od minimum pięciu lat.

Pierwsza i druga rezydencja

Duńskie przepisy odrębnie regulują nabycie pierwszych i drugich rezydencji (czyli nieruchomości nabywanych wyłącznie w celu zamieszkania, a nie np. na cele gospodarcze). Pierwszą rezydencję można nabyć, jeżeli osoba zainteresowana zakupem posiada aktualne prawo pobytu w Danii oraz uzyska pozytywną opinię gminy w tej sprawie. Później dokumenty te sprawdzane są przez Ministerstwo Sprawiedliwości. Następnie resort wydaje zezwolenie na zakup ziemi lub innej nieruchomości. Nie jest ono potrzebne, jeżeli osoba zainteresowana zakupem mieszka w Danii od co najmniej pięciu lat. Warto pamiętać, że o zezwolenie nie muszą się także ubiegać prowadzący działalność gospodarczą obywatele państw UE, jeżeli nieruchomość ma stanowić stałe zamieszkanie dla pracowników lub ma być wykorzystywana na działalność firmy.
Aby nabyć drugą rezydencję (np. domek letniskowy), trzeba uzyskać zezwolenie Narodowej Agencji Lasów i Przyrody. Jeżeli zakupiona nieruchomość nie będzie użytkowana jako druga rezydencja, Ministerstwo Sprawiedliwości może wydać nakaz sprzedaży posiadłości w ciągu 6-12 miesięcy.

Grunty rolne

Nabycie gospodarstw rolnych określone jest w ustawie w sprawie gospodarstw rolnych z 1967 roku. Zawiera ona wymóg stałego zamieszkania nabywcy gospodarstwa rolnego na terenie Danii. Ustawa odnosi się do wszystkich gospodarstw powyżej 2 ha zarejestrowanych w krajowym rejestrze katastralnym. Na jej mocy podejmowana jest m.in. decyzja o tym, kto może nabyć lub wydzierżawić gospodarstwo rolne.
Osoba zainteresowana kupnem takiej ziemi musi być pełnoletnia oraz posiadać obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Przepisy zobowiązują przyszłego właściciela gruntów do osiedlenia się w gospodarstwie rolnym nie później niż w ciągu 6 miesięcy po jego nabyciu. Ponadto osoba taka powinna wykazać się odpowiednim wykształceniem.
Wszystkie zawarte w ustawie przepisy odnoszą się zarówno do cudzoziemców, jak i Duńczyków. Każda osoba ubiegająca się o prawo do kupna gospodarstwa rolnego musi uzyskać zezwolenie, jeśli mieszka w Danii krócej niż pięć lat.