Budowa hali magazynowej i linii produkcyjnej na działce, która ma być dopiero przyłączona do specjalnej strefy ekonomicznej, nie jest kosztem kwalifikowanym objętym pomocą publiczną – wynika z wyroku NSA.
Chodziło o zakres zwolnienia podatkowego dla dochodu osiąganego z działalności prowadzonej na terenie SSE. Wielkość tej preferencji zależy od wysokości wydatków inwestycyjnych poniesionych przez przedsiębiorcę.
Spółka, która toczyła w tej sprawie spór z fiskusem, zamierzała wybudować halę magazynową oraz linię produkcyjną. Początkowo planowała, że powstaną one na terenie strefy. Problem polegał na tym, że jedyna dostępna na tym obszarze powierzchnia była oddzielona od zakładu rzeką. Spółka musiałaby więc ponieść dodatkowe wydatki na infrastrukturę.
Uznała, że lepiej będzie zrealizować inwestycję na terenie przylegającym do zakładu, ale nie objętym jeszcze granicami SSE. Od razu po zakupie tego terenu złożyła wniosek o objęcie go granicami strefy i oczekiwała na wydanie rozporządzenia zmieniającego. Proces legislacyjny przedłużał się jednak, a spółce zależało na jak najszybszej realizacji inwestycji.
Spytała więc fiskusa, czy jeśli zrealizuje inwestycję przed rozszerzeniem granic SSE, to poniesione przez nią wydatki zostaną uznane za wydatki kwalifikowane objęte pomocą publiczną.
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, że to niemożliwe. Wyjaśnił, że wydatki poniesione jeszcze przed przyłączeniem terenu do strefy nie będą kosztami kwalifikowanymi inwestycji. W przeciwnym razie wydzielenie terenu SSE nie miałoby żadnego znaczenia dla określenia wysokości zwolnienia z CIT. Inwestycja mogłaby być realizowana na jakimkolwiek obszarze przed objęciem terenu granicami specjalnej strefy ekonomicznej – zauważył organ.
Zgodziły się z nim sądy obu instancji. Zarówno WSA w Gorzowie Wielkopolskim, jak i NSA podkreśliły, że istotną przesłanką zakwalifikowania wydatku do kosztów objętych pomocą publiczną jest poniesienie go na terenie strefy. Teren ten jest wyznaczony ściśle granicami SSE.
Sąd kasacyjny wypowiedział się również co do innych wariantów przedstawionych przez spółkę we wniosku o interpretację. Wyjaśnił, że spółka nie mogłaby liczyć na pomoc publiczną również wtedy, gdyby poniosła wydatki inwestycyjne przed objęciem terenu granicami SSE, nawet gdy oddanie środka trwałego do używania nastąpiłoby już po przyłączeniu działki do strefy.
Korzystnie natomiast NSA orzekł co do dwóch pozostałych wariantów zaprezentowanych przez spółkę. Zakładały one, że:
■ poniesienie wydatku oraz oddanie środka trwałego do używania nastąpiłoby po objęciu terenu granicami strefy,
■ poniesienie wydatku nastąpiłoby po objęciu terenu granicami SSE, a oddanie środka trwałego do używania przed jego objęciem.
orzecznictwo
Wyrok NSA z 10 maja 2019 r., sygn. akt II FSK 1726/17. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
