Czy ustawodawca ograniczył dostępność postępowania grupowego dla wybranych rodzajów spraw?
Tak. Zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym ma ona zastosowanie w trzech kategoriach spraw: o roszczenia o ochronę konsumentów, o roszczenia z tytułu odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny oraz o roszczenia z tytułu odpowiedzialności za czyn niedozwolony, z wyjątkiem roszczeń o ochronę dóbr osobistych.
W ramach pierwszej kategorii roszczeń w postępowaniu grupowym mogą dochodzić konsumenci, tj. osoby fizyczne dokonujące czynności prawnych niezwiązanych bezpośrednio z ich działalnością gospodarczą lub zawodową (art. 221 k.c.). Chodzi jedynie o roszczenia dochodzone przeciwko przedsiębiorcom. Przykładowe sprawy objęte tą kategorią to spory o stosowanie wzorców umownych lub niedozwolonych postanowień umownych czy roszczenia z tytułu masowych przypadków niezgodności towaru z umową.
Druga kategoria obejmuje roszczenia odszkodowawcze w związku z negatywnym oddziaływaniem produktu, który nie zapewnia oczekiwanego bezpieczeństwa. W postępowaniu grupowym można poszukiwać rekompensaty np. w związku z nieoczekiwanymi działaniami niepożądanymi leku czy wypadkiem spowodowanym usterką auta.
W ramach trzeciej kategorii można dochodzić wszelkich roszczeń z deliktu. Są to np. roszczenia z tytułu szkodliwego oddziaływania na środowisko, roszczenia przeciwko Skarbowi Państwa w związku z wprowadzeniem w życie przepisów niezgodnych z konstytucją lub prawem wspólnotowym czy roszczenia podmiotów poszkodowanych zmową kartelową. W postępowaniu grupowym nie można dochodzić roszczeń, które zmierzają do ochrony dóbr osobistych. Nie jest dotąd jasne, czy ustawodawca zamierzał objąć wyłączeniem wszystkie rodzaje takich spraw, czy tylko roszczenia deliktowe. W tym ostatnim przypadku chodziłoby o wyłączenie grupowego dochodzenia roszczeń np. z tytułu szkód na osobie wskutek katastrofy budowlanej czy ochrony czci grupy osób naruszonej przez publikację.