Dłużnik powinien uregulować swoją należność bezpośrednio w siedzibie wierzyciela, przesłać ją pocztą albo wpłacić na konto w banku. Złożenie pieniędzy w depozycie nie jest wykonaniem zobowiązania.
Sąd Okręgowy w Warszawie oddalił skargę dłużnika na czynności komornika i zasądził od niego zwrot kosztów postępowania oraz zastępstwa procesowego wierzyciela przez profesjonalnego pełnomocnika. W ten sposób zmienił zaskarżone postanowienie sądu rejonowego.

Tylko poinformował

Wierzyciel wszczął postępowanie egzekucyjne, ponieważ dłużnik nie wykonał zasądzonego zobowiązania i nie przysłał mu należnej kwoty pocztą, nie wpłacił na jego konto w banku ani nie uregulował należności bezpośrednio w siedzibie wierzyciela. Natomiast poinformował wierzyciela, że może wystąpić do sądu z wnioskiem o wypłatę kwoty, którą złożył do depozytu tytułem zabezpieczenia, i upoważnił go do wyliczenia na swoją rzecz odsetek ponad te, które dłużnik już sam obliczył. W dniu złożenia wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego wierzyciel nie dysponował więc kwotą, którą na jego rzecz zasądził sąd. Dlatego komornik prowadzący postępowanie egzekucyjne wydał postanowienie o przyznaniu wierzycielowi kosztów zastępstwa procesowego.
Na to postanowienie dłużnik wniósł skargę do sądu rejonowego, który uchylił je. Sąd uznał, że dłużnik nie dał podstaw do wszczęcia postępowania egzekucyjnego i dlatego nie ma podstaw do obciążenia go kosztami tego postępowania oraz zastępstwa procesowego wierzyciela. Jego zdaniem wierzyciel przejawił złą wolę, bo nie chciał przyjąć świadczenia złożonego do depozytu.

W miejscu zamieszkania

Odmiennego zdania był Sąd Okręgowy w Warszawie, który rozpoznawał zażalenie wierzyciela. Wskazał na przepisy art. 454 i 455 kodeksu cywilnego określające miejsce i termin spełnienia świadczenia. Stanowią one, że jeżeli miejsce świadczenia nie jest oznaczone i nie wynika z właściwości zobowiązania, to wówczas należy je spełnić w miejscu, gdzie w chwili zobowiązania dłużnik miał miejsce zamieszkania albo siedzibę. Natomiast świadczenie pieniężne powinno zostać spełnione w miejscu zamieszkania albo siedzibie wierzyciela. Gdy wierzytelność ma związek z przedsiębiorstwem dłużnika lub wierzyciela, to o miejscu spełnienia świadczenia decyduje siedziba przedsiębiorstwa. Natomiast gdy termin świadczenia nie został oznaczony i nie wynika z właściwości zobowiązania, to świadczenie powinno zostać spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania.
Dlatego nie jest wykonaniem zobowiązania poinformowanie wierzyciela o tym, że może wystąpić do sądu o wypłatę kwoty złożonej tytułem zabezpieczenia do depozytu.
Postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie, sygn. akt V Cz 3735/10
Ważne!
Samo poinformowanie wierzyciela o złożeniu należności do depozytu nie jest traktowane jako wykonanie zobowiązania przez dłużnika