Sama zgoda na zmianę przeznaczenia gruntu leśnego na cele nieleśne nie uprawnia właścicieli do samoistnego wykorzystania go na inne cele. Konieczne jest potwierdzenie ustaleń w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
Naczelny Sąd Administracyjny podjął bardzo ważną uchwałę dotyczącą tzw. odleśnienia czy odrolnienia gruntów. Siedmioosobowy skład NSA uznał bowiem, że sama tylko zgoda na zmianę przeznaczenia gruntu leśnego na cele nieleśne nie stanowi samoistnej podstawy do zmiany jego przeznaczenia.

Zmiana przeznaczenia

– Warunek wydania decyzji o warunkach zabudowy nie jest spełniony, jeżeli dla danego terenu jest tylko zgoda na zmianę przeznaczenia gruntu leśnego na cele nieleśne – wyjaśnił przewodniczący składu orzekającego, prezes NSA Roman Hauser.
W ocenie NSA taka zgoda może być jedynie argumentem, jaki właściciele gruntów mogą podnosić w przypadku wniesienia skargi na uchwałę w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jeżeli ostatecznie nie zakłada on zmiany przeznaczenia gruntów leśnych na cele nieleśne. Skutek w postaci zmiany dotychczasowego przeznaczenia określonych gruntów leśnych nie wynika jednak z samego faktu wydania decyzji wyrażającej zgodę na zmianę przeznaczenia gruntów leśnych na cele nieleśne. Skutek ten powoduje dopiero wykorzystanie tej zgody w planie zagospodarowania przestrzennego.
W uzasadnieniu uchwały sąd wskazał na szczególną relację, jaka zachodzi pomiędzy decyzjami o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu a miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego.

Decyzje o zabudowie

Taka interpretacja wynika też z faktu, że decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, które zawierają odmienne ustalenia niż w uchwalonym planie, wygasają. NSA podkreślił, że ustalenia planu miejscowego mają pierwszeństwo przed ustaleniami decyzji o warunkach zabudowy. Dlatego koniecznym warunkiem skuteczności zgody udzielonej przez właściwy organ, tj. możliwości wykorzystania gruntu leśnego na cele nieleśne, jest jej wykorzystanie przez ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Uchwała jest odpowiedzią na pytanie prawne w konkretnej sprawie. Właściciele gruntu chcieli wybudować na nim dom i wystąpili o warunki zabudowy. Jednak organy zauważyły, że inwestycja jest zlokalizowana na gruncie leśnym i wymaga zgody na zmianę przeznaczenia na cele nieleśne (art. 7 ust. 2 pkt 5 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych). Dla terenu nie było obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. W odmowie podkreślono, że decyzja wojewody o wyrażeniu zgody na przeznaczenie gruntu na cele nieleśne dotyczy nowego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który nie został jeszcze sporządzony. Organy wyjaśniły, że możliwość uzyskania warunków zabudowy będzie możliwa dopiero po uchwaleniu planu.

Skargi inwestorów

Sąd I instancji uwzględnił skargę inwestorów, jednak sprawa trafiła do NSA. Zwykły skład orzekający miał duże wątpliwości i skierował pytanie prawne. Zapytał, czy warunek wydania decyzji o warunkach zabudowy, o którym mowa w art. 61 ust. 1 pkt 4 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. nr 80, poz. 717 z późn. zm.) jest spełniony, jeżeli dla danego terenu właściwy organ wyraził zgodę na zmianę przeznaczenia gruntów leśnych na cele nieleśne na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 5 i ust. 3 ustawy z 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (t.j. Dz.U. z 2004 r. nr 121, poz. 1266 z późn. zm.). Odpowiedź NSA okazała się negatywna.
SYGN. AKT II OPS 1/10.